كتاب الحجّه كافى مروى است و رايت ولايت [را] احتياج به نكته براى جمعيت اصلاً نيست ؛ چه حديث سيم آن صريح است در اين كه اين آيت اگر چه اوّلاً در شأن حضرت على عليه السلام نازل شده ، اما شامل او و همگى ائمه معصومين ـ صلى اللّه عليهم أجمعين ـ است به اعتبار اين كه هر يك از ايشان كه به مرتبه امامت رسيد ، مباشر تصدُّق در حال ركوع گرديد و سائلى كه از ايشان سؤال نمود ، از جمله ملائكه بود . ^۱

قوله : في رجب

متعلق به «أشهدنا» و مفيد اين است كه توفيق حضور روضات مقدسات در اين ماه از جمله نعمت هاى عظمى و موجب شكر حق تعالى [است] . و رجب به فتحتين ، در اصل ، مصدر باب علم است به معنى تعظيم ، و باب تفعيل آن نيز به همين معنى است على ما في مجمع البحرين ^۲ و در اين جا مصدر ميمى از براى مفعول [است] . و اطلاق آن بر اين ماه مبنى است يا بر مبالغه نظير «زيد عدل» و يا بر تأويل آن به اسم مفعول نظير «صبّا» ـ بفتح صاد سعفص وشدّ باء ابجد ـ كه به معنى مصبوبا است در آنچه در وصف حضرت على عليه السلام مروى است كه گفت : على الكافرين عذابا صبّا ^۳ يعنى بودى تو ـ اى على عليه السلام ـ بر كافران عذابى ريخته شده .
و صاحب مجمع البحرين گفته كه :
از جمله اسماء مشهور اين اسم منصرف [است] و هفت جمع براى آن منقول است : «أرجابٌ وأرجِبة وأرَجُبٌ ورِجابٌ ورجوبٌ واراجبُ / 9 / و أراجيب مثل : «أسباب و أرغفة وأقلس وجبال ونلوس و أساور و أنابيب». ^۴
و در تسميه اين ماه به اين لفظ كه مشعر است به تعظيم ، اشارت است به عظمت قدر آن نزد خداوند عظيم ؛ چنانچه از احاديث آينده ظاهر مى شود بر فهيم .
و در زاد المعاد فاضل مجلسى و كتاب اقبال على بن طاووس ـ رحمهما اللّه تعالى ـ و