كافران در اين ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است. كسى كه يك روز از ماه رجب روزه دارد ، مستوجب خوشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور شود و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد. ^۱
و ابن بابويه رحمه الله به سند معتبر از سالم روايت كرده كه گفت : در اواخر ماه رجب به خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم . آن حضرت چون مرا ديد پرسيد كه : آيا روزه گرفته [اى ]در اين ماه؟ گفتم : نه واللّه اى فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله ! فرمود كه : آن قدر ثواب از تو فوت شده كه قدر آن را كسى نمى داند غير از خدا ؛ به درستى كه اين ، ماهى است كه خداى تعالى آن را بر ماه هاى ديگر فضيلت داده و حرمت آن را عظيم شمرده و براى روزه آن ، گرامى داشتن را بر خود واجب گردانيده [است]. پس عرض كردم كه : اگر در باقى اين ماه روزه بدارم آيا به بعض ثواب روزه داران آن فايز مى گردم؟ آن حضرت فرمود كه : اى سالم! هر كه يك روز از آخر اين ماه را روزه بدارد ، خدا ايمن كند او را از سكرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر ، و هر كه دو روز آخر اين ماه را روزه بدارد بر صراط به آسانى گذرد و هر كه سه روز آخر اين ماه را روزه بدارد ، ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدت ها و هول هاى آن روز و برات بيزارى از آتش جهنم به او عطا شود. ^۲
دوم : اين كه اوّل ماه مبارك است ؛ چنانچه در زاد المعاد از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه : هر كه حرمت ماه رجب و شعبان را بداند و وصل كند روزه آنها را بر روزه ماه مبارك رمضان ، اين ماه هاى مبارك ، در روز قيامت گواهان او باشند نزد حق تعالى و در آن / 10 / روز منادى ندا كند از افق اعلى كه : اى رجب و شعبان و ماه رمضان! چگونه بوده است عمل اين بنده در شماها و طاعت او از براى خدا؟ همه آن ماه ها گويند كه : اين بنده توشه گرفت در ماه ها يارى بر طاعت تو را و استمداد فضل و رحمت از تو نمود و سعى بسيار در طلب خشنودى تو كرد و تا توانست اهتمام در تحصيل محبت تو نمود. پس گواهى دهند ملائكه اى كه موكل اند بر اين ماه ها كه : ما نيافتيم اين بنده را مگر طلب كننده طاعت و خشنودى تو و اميدوار رحمت و آمرزش تو و آنچه را كه نهى كرده بودى ترك كرد و آنچه را كه از او طلبيده بودى به جاى آورد و روزه كامل براى تو داشت و شكم و فرج