و گوش و چشم و ساير جوارح او از آنچه حرام كرده بودى اجتناب كردند و روزها را با تشنگى به شب رسانيد و شب هاى خود را به تعب عبادت گذرانيد و به فقرا و مساكين تصدّق بسيار نمود و احسان بسيار نسبت به بندگان تو فرمود و با اين ماه ها مصاحبت نيكو كرد و چون از اين ها جدا شد طريق وداع نيكو سپرد و بعد از رفتن آنها پيرامون محرّمات تو نگرديد و نيكو بنده اى بود اين بنده. پس حق تعالى فرمايد كه : ببَريد اين بنده را سوى بهشت. و استقبال كنند او را ملائكه خدا به تحفه ها و كرامت ها و او را بر شتران و اسبان نور سوار كنند و ببرند سوى نعمتى كه هرگز زوال ندارد و خانه اى كه فانى نمى شود و سرايى كه جوانانش پير نمى شوند و شادى و خوشحالى آن زوال ندارد و هرگز ايشان را تعب نمى باشد و از عذاب ايمن مى گردند و مشقّت حساب از براى ايشان نيست. ^۱
سيم : اين كه چهار ماه حرام است به اعتبار اين كه مبدأ سال عربى ماه مبارك رمضان است و ماه هاى حرام مذكورند در كريمه : «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِى كِتَـبِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَـوَ تِ وَالأَْرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ»^۲ حاصل معنى واللّه يعلم : «به درستى كه شما را ماه هاى سال نزد حكم و تقدير حكيم متعال دوازده ماه است در كتاب خدا كه لوح محفوظ است و اين حكم و تقدير در روزى بود كه خلق آسمان ها و زمين فرمود ؛ از جمله اين دوازده ماه ، چهار ماه صاحب حرمت است» كه در آنها محاربه با اعدا نبايد كرد ، مگر اين كه ايشان خود حرمت آنها را نگاه ندارند و اراده محاربه نمايند .
و در مجمع البيان از حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله در بيان اشهر حرم مروى است كه : ثلاثة متواليات : ذوالقعدة وذوالحجّة والمحرّم و رجب مضر [الذي] بين جمادى و شعبان ^۳ يعنى : «سه تاى آن چهار ماه متصل به يكديگرند و آنها ذى قعده و ذى حجه و محرم اند و يكى يكّه و تنها است و آن ماه رجب است» .
و به همين معنى اشارت كرده اعرابى كه در ميان آنها گفته : «ثلاثة سرْدٌ ، وواحد فرد» ^۴ و وجه اضافه رجب به مضر قبل از اين گذشت .