خير را در اين روز به عمل آورند مناسب است. انتهى.و فقير گويد كه بعضى ثقات نقل كردند كه در سال هزار و يكصد و بيست و دو هجرى بعضى فضلاى اصفهان مدعى گشت كه مولد مبارك آن حضرت هفتم ماه شعبان است ؛ بنا بر روايتى كه الحال گذشت و چون خاطر خطير نوّاب عالميان شاه سلطان حسين الحسينى الموسوى الصفوى به تحقيقِ مولد واقعى جد امجد خود حضرت امير المؤمنين عليه السلام متعلق بوده ، حسب الحكم مقرر فرموده كه قريب به صد نفر از فضلايى كه در پايتخت آن فيروزبخت در صفاهان حاضر بوده اند ، به جهت رفع التباس در مكانى اجلاس نمايند . آخر الامر راى اكثر آن فضلا بر اين قرار گرفته كه چون عمل اصحاب بر سيزدهم ماه رجب [است] ، مادام كه آن معارضى قوى نداشته باشد ، حجّت است . لهذا اظهر اين است كه ولادت تمامْ سعادت در سيزدهم اين ماه شده باشد ۱ .و ايام البيض اين ماه كه روز سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم باشد ، افضل است از ايام البيض ماه هاى ديگر ؛ چه در زاد المعاد از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه : هر كه ايام البيض ماه رجب را روزه دارد ، حق تعالى به ازاء هر روز ، عبادت يك ساله براى او نويسد و در قيامت او را در محل ايمنان باز دارد كه هيچ خوفى نداشته باشد. ۲ و ايضا از آن حضرت منقول است كه : هر كه اين سه روز را روزه دارد و در شب هاى آن مشغول عبادت باشد از دنيا نرود مگر با توبه نصوح و به هر روز كه روزه داشته باشد / 15 / هفتاد
1.در حاشيه آمده است : نظر به اين كه شهرت بين الاصحاب ـ رضوان اللّه عليهم ـ و عمل ايشان به آن ، گاهى به واسطه تسامح است در مدرك و در حقيقت آن و اغماض از معارض و يا قوى ندانستن معارض ، مثل اين مورد كه شهرت آن از اين طريق مذكور است ؛ زيرا با ارسال خبر سيزدهم رجب و نحوست سيزدهم ماه و ايضا با ورود دعاى راجع به ولادت با شرافت حضرت امام محمد تقى و امام على نقى ـ سلام اللّه عليهما ـ كه : اللهم إني أسألك بالمولودين في رجب الخ و ذكر نكردن از حضرت امير المؤمنين عليه السلام و عدم تصور تقيه با اذعان عامه به ولادت آن حضرت عليه السلام در كعبه چگونه اكثر فضلا در آن زمان رأى بر سيزدهم داده اند؟! و فقير در ۲۷ سال قبل از مرحوم آقا ميرزا جهان بخش منجم باشى ـ طاب ثراه ـ كه يگانه در نجوم بود شنيدم كه : «به عقيده ما به حساب قهقهرايى معلوم شد كه ولادت مولى عليه السلام در ماه شعبان است نه سيزده رجب» ، فتأمّل . حرّرها العبد عماد فهرسي في ليلة ۲۲ رجب ۱۳۴۹ من الهجرة .
2.ر. ك : زاد المعاد ، ص ۱۷ ؛ مصباح المتهجّد ، ص ۸۱۹ ؛ الإقبال ، ص ۶۵۶ .
