تعالى : «إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ»^۱ مضمون اين حديث و آنچه بعد از اين مى آيد كه اين روزه كفاره دويست ساله است ، بالمآل يكى مى تواند بود ، واللّه يعلم .و در زاد المعاد مذكور است كه روايتى از ابن بابويه و غير او نقل كرده اند كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله در روز بيست و پنجم رجب مبعوث به رسالت شد ^۲ و اين خلاف مشهور و احاديث بسيار است ، ^۳ انتهى .و فقير گويد كه ابن طاووس در كتاب اقبال اولاً گفته كه ابن بابويه در كتاب مقنع گفته كه روز بيست و پنجم ، مبعث است و ايضا گفته كه صاحب كتاب دستور المذكِّرين ^۴ از حضرت على عليه السلام روايت كرده كه : كسى كه در اين روز روزه بگيرد كفاره دويست ساله او مى شود . و در اين روز مبعوث شد حضرت محمد صلى الله عليه و آله . و ثانيا گفته كه : جمعى از علما كه من ايشان را ادراك كردم ، يافتم كه متفق بودند بر اين كه روز مبعث ، بيست و هفتم رجب است و مناط عمل ايشان آن است . و چون قول ابن بابويه ـ رحمة اللّه عليه ـ معتمد است ، شايد وجه جمع اين باشد كه در روز بيست و پنجم به حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله بشارت و مژده رسيده به اين كه در روز بيست و هفتم به رسالت مبعوث مى شود . و از جمله منبِّهات بر اين ، اين است كه ثواب روزه بيست و پنجم زياده بر ثواب روزه بيست و هفتم است ، چنان كه هر يك در مقام خود مذكور است ، ^۵ انتهى مضمونا .و فقير گويد كه بعضى به اين اعتبار اين روز را «يوم البشاره» گويند . و در روز بيست و ششم در زاد المعاد مذكور است كه روزه اش كفاره هشتاد ساله گناه است . ^۶