ستايش است و اگر اسناد به ملائكه شود ، به معنى ستايش و طلب رحمت است و اگر اسناد به بندگان شود ، به معنى طلب رحمت و تصديق به رسالت است ؛ چنانچه ظاهر مى شود از آنچه فاضل لاهجى در ذيل كريمه «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيْهِ»^۱ الخ از كتاب ثواب الأعمال نقل كرده كه حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : صلاة اللّه رحمة من اللّه له ^۲ ، وصلاة الملائكة تزكية منهم له ، وصلاة المؤمنين دعاء منهم له . ^۳
و از تفسير عليّ بن ابراهيم نقل كرده كه : صلاة اللّه عليه تزكية له وثناء عليه ، وصلاة الملائكة مدحهم له ، وصلاة الناس دعاؤهم [له ]والتصديق والإقرار بفضله ^۴ انتهى .و در كتاب معاني الأخبار از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه : من صلّى على النبيّ صلى الله عليه و آله فمعناه : إنّي [أنا ]على الميثاق والوفاء الذي قبلت حين قوله : «أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى»^۵ ، ^۶ حاصل معنى اين كه «غرض اصلى از صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله اظهار اين است كهآن پيمان [و] عهدى كه در عالم ذَرّ كردم ، الحال نيز اقرار به آن دارم» شايد مراد اين باشد كه چون صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله مستتبع صلوات بر آل اوست و صلواتبر او و ايشان مستلزم اقرار به حجّيت ايشان است و اقرار به حجّيت ايشان از فروع اقرار به ربوبيت خداوند عالميان است ، پس صلوات بر ايشان از قبيل تجديد اقرار و ايمان است .و در اربعين فاضل مجلسى ـ طالب ثراه ـ مذكور است كه :
بعضى صلوات خدا را به معنى مغفرت ، و صلوات ملائكه را به معنى استغفار گرفته اند و اين سخن بنا بر اصول اماميه كه پيغمبر صلى الله عليه و آله را [معصوم ]مى دانند صورتى ندارد ، مگر به تأويلى ؛ كما لا يخفى ^۷ ـ انتهى ملخّصا ـ .