نوح عليه السلام و مراد اين است كه ابراهيم عليه السلام از جمله شيعه نوح بود ، به اين معنى كه در اصول شرع و طريق توحيد ، پيروى او مى نمود ^۱ و اين حديث ، مُشعر است به اين كه ضمير در «شيعته» راجع به حضرت پيغمبر يا حضرت على عليه السلام باشد . در كتاب لباب از فرّاء منقول است كه : ضمير راجع به حضرت پيغمبر است بر سبيل كنايه غير مذكور .و فقير گويد كه بعض احاديث صريح است در اين كه ضمير راجع به على عليه السلام است ؛ چه در مجمع البحرين مروى است كه : شبى جناب حضرت رسالت مآب نشسته بود و با اصحاب سعادتمند گفتگوها مى نمود . از آن جمله فرمود كه : اى قوم! هرگاه انبياى اوّلين را مذكور كنيد ، پس اوّل صلوات بر من و بعد از آن صلوات بر ايشان فرستيد و هرگاه پدرم حضرت ابراهيم را مذكور كنيد بايد اوّل بر او و بعد از آن بر من صلوات فرستيد . صحابه عرض كردند كه : به چه جهت ابراهيم عليه السلام صاحب اين منزلت و مرتبت گرديد؟حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه : در شبى كه به معراج رفتم و به آسمان سيم رسيدم ، نصب شد براى من منبرى از نور ، پس بر آن منبر نشستم و حضرت ابراهيم عليه السلام يك درجه پايين تر از من نشست و جمع انبياى اوّلين در حوالى آن منبر نشستند. پس ناگاه حضرت على عليه السلام آمد بر حالى كه سوار بود بر ناقه اى از نور و روى او مانند ماه مى درخشيد و اصحاب او در حوالى او از قبيل ستاره ها مى نمودند. پس گفت ابراهيم عليه السلام كه اى محمّد! اين كدام پيغمبر عظيم القدر يا كدام فرشته مقرب است؟ گفتم : نه پيغمبر است و نه فرشته ، بلكه برادر من و پسر عموى من و داماد / 27 / من و وارث علم من على بن ابى طالب عليه السلام است. ابراهيم پرسيد كه : اين جمعى كه در حوالى اويند چه كسان اند كه از قبيل ستاره ها درخشان اند؟ گفتم : شيعيان اويند ؛ يعنى طريق متابعت او را در اوامر و زواجر مى پويند. پس حضرت ابراهيم عليه السلام در اين مقام گفت كه : «اللّهمّ اجعلني من شيعة عليّ عليه السلام يعنى «خدايا! بگردان مرا از تابعان حضرت على عليه السلام در هر خفى و جلى» ، پس جبرئيل عليه السلام اين آيت را آورد كه «وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَاءِبْرَ هِيمَ» » ^۲ انتهى مضمونا .مخفى نماند كه بيان شيعه بودن حضرت ابراهيم عليه السلام به جمله اسميه دالّه بر دوام و