بعد از آن كه مشاهده معجزه عصاى موسى عليه السلام كردند ، ايمان به او آوردند و دست از تبعيّت فرمان فرعون برداشتند و همّت بر مطاوعت و متابعت موسى گماشتند و انقياد كردند محنت هايى را كه به ايشان نازل گرديد. پس فرعون ايشان را رافضه ناميد به سبب اين كه ترك دين او نمودند . پس رافضى كسى است كه اجتناب از كل مكروهات الهى را لازم شمرد و طريق ارتكاب كل مأمورات را كما هى سپرد . پس كجاست در اين زمان كسى كه صاحب اين خصلت باشد؟! كه گريه كردم بر خودم به سبب ترس از اين كه خداى تعالى مطّلع باشد بر حال دلم و حال آن كه اين لقب رافضى را بر خود بسته باشم ، پس حق تعالى با من عتاب كند و گويد : اى عمار! آيا ترك باطل ها كردى و روى به طاعت ها آوردى به دستورى كه حضرت صادق عليه السلام به تو فرمود؟ پس در اين وقت در ادراك درجات مقصّر خواهم بود اگر حضرت كريم / 28 / با من مسامحه نمايد ، و مستوجب عقاب شديد خواهم بود اگر با من مناقشه فرمايد ، مگر اين كه امامانى كه بر من صاحبان فرمان اند ، درباره من شفاعت كنند .و اما گريه من بر تو پس به سبب بزرگى دروغ توست در اين كه ناميدى مرا به نامى كه نام من نيست ^۱ و مى ترسم بر تو از عذاب الهى ؛ به سبب اين كه گردانيدى بهتر نام ها را كه «رافضى» است بدتر دشنام ها . چگونه صبر خواهد كرد بدن بر عذاب اين سخن تو؟! پس حضرت صادق عليه السلام فرمود : اگر بر عمّار بزرگ تر از آسمان ها و زمين ها گناه ها بود ، هر آيينه به بركت اين كلمات آنها را زدود و خداى عزوجل ، به بركت اينها حسناتش را افزود ، حتّى اين كه قدرى از حسناتش را كه هم وزن خردله بود ، به هزار مرتبه بزرگ تر از دنيا فرمود . ^۲ و فقير گويد كه : وجه تسميه شيعه به رافضه به همين مضمون ـ اما مفصّل تر از اين ـ مذكور است در كتاب الروضة كلينى بعد از خطبه طالوتيّه . ^۳ نهم : مردى به خدمت حضرت امام موسى كاظم عليه السلام عرض كرد كه : در بازار بر