و صاحبان دوستى من! بالا بياييد» و اين كلام را به جهت تعظيم مكرر فرمود تا وقتى كه ايشان را در پهلوى خود نشاند . بعد از آن از آن حاجب پرسيد كه : چند مرتبه ايشان را برگردانيدى؟ گفت : شصت مرتبه . آن حضرت فرمود كه : تو هم شصت مرتبه متوالى برو به ديدن ايشان و سلام كن بر ايشان و سلام مرا برسان ، پس به تحقيق گناه هاى خود را به استغفار و توبه محو كردند و به سبب محبت ما و موالات ما مستحق كرامت گشتند. پس تفقُّد كارهاى ايشان و عيالات ايشان را به جا آر و وسعت نفقات و مبرّات و انعامات و دفع مضرّات را از ايشان لازم شمار. ^۱

تنبيه

شيخ شهيد رحمه الله در قواعد گفته كه :تقيه منقسم مى شود به انقسام احكام خمسه : پس واجب در وقتى است كه معلوم يا مظنون باشد كه [از ]ترك آن ضررى به آن شخص يا به بعض مؤمنين مى رسد و مستحب در وقتى است كه توهّم ضرر سهلى كند ، امّا خوف از ضرر دنيوى و اخروى نداشته باشند يا اين كه تقيه در مستحبى كند مثل ترتيب در تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلاميا ترك بعضى فصول اذان. و مكروه تقيّه اى است در مستحب در وقتى كه ضرر دنيوى و اخروى بر آن مترتب نشود و خوف التباس بر عوام باشد. و حرام ، تقيه اى است در واجب / 30 / وقتى كه از ضرر دنيوى و اخروى ، خاطر جمع باشد يا در كشتن مسلمانى و حضرت امام محمّد باقر عليه السلام فرمود كه : جز اين نيست كه قرار داده شد تقيه براى اين كه محفوظ ماند خون ها ، پس هرگاه كار به خون رسيد پس تقيه نمى كنيد. ^۲ و مباح تقيه اى است در بعضى مباحات كه عوام ترجيح آنها دهند و ضررى بر ترك آنها مترتب نشود ^۳ ـ انتهى ترجمة ما في القواعد ـ .يازدهم : مردى به خدمت حضرت امام محمّد تقى عليه السلام رسيد و آن حضرت او را مسرور و خوش وقت ديد ، پس سبب آن سُرور را از او پرسيد؟ آن مرد به عرض