در من لا يحضره الفقيه در حديث بلال در توصيف جنّت از حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله مروى است كه : جنّت عدن در ميان چشمه هاست و حصار آن ياقوت سرخ و سنگ ريزه آن مرواريد است. ^۱ و در كتاب خصال از حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله مروى است كه قال : عدنٌ [قضيب ]غَرَسَه اللّهُ بيده ، ^۲ يعنى : «جنّات عدن درختى است كه غرس كرده آن را خداى تعالى به يد قدرت خود» .و در اصول كافى از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه : قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله من أراد أن يحيا حياتي ، و يموت ميتتي ، و يدخل جنّة عدن التي غرسها اللّه [ربّي] بيده ، فليتولّ عليّ بن أبي طالب. ^۳ يعنى : «كسى كه خواهد زندگانى كند مانند زندگانى پيغمبر و بميرد مثل مردن آن خير البشر و داخل شود جنّت عدنى را كه غرس كرده خداى تعالى آن را به دست خود ـ يعنى غرس كرده درختان آن را ـ پس بايد كه او قبول ولايت على بن ابى طالب عليه السلام كند» .و از حديث كتاب خصال مستفاد مى گردد كه جنّت عدن درختى است در بهشت ، پس شايد كه اين تسميه به طريق مجاز باشد ؛ به اين اعتبار كه چون مَحلّ آن درخت جنّت عدن است ، تسميه حالّ به اسم محلّ آن شده ، درخت را جنّت عدن ناميده باشند .و در كتاب ثواب الأعمال از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه : طوبى و هي شجرة من جنّة عدن غرسها ربّي بيده . ^۴ بنابر اين نام حقيقى آن درخت طوبى خواهد بود .بالجمله همه ترجمه اين است كه : «داخل مى شوند در آن جنّات عدن اين جمعى كه موصوف شدند و كسانى كه شايسته باشند به ايمان و طاعت ، از پدران و از زنان ايشان و از فرزندان بى واسطه و با واسطه ايشان (تقييد به صلاح دلالت دارد بر اين كه