مجرد نسبت بدون ايمان و اعمال صالحه نفعى ندارد) و حال آن كه فرشتگان درآيند بر ايشان از هر درى از درهاى منازل ايشان بر حالى كه گويند به ايشان : «سَلَـمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ» سلامتى از آفات ثابت است بر شما به سبب آنچه صبر كرديد از مشاقّ / 37 / دنيوى در طاعت و عبادت جناب الهى (بنابر اين «سلام عليكم» به تقدير «قائلين سلام عليكم» است) ، پس نيكوست براى ايشان سرانجام نيك آن سرا يا سراى دنيا» .پس بنا بر اين آيتِ وافىْ هدايت ، ممكن است كه الف لام «السلام» در اين زيارت براى عهد علمى و اشارت باشد به اين سلام كه ملائكه به آن قيام و اقدام مى كنند .على بن ابراهيم آورده كه : قوله تعالى : «جَنَّـتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا ـ إلى قوله تعالى ـ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ» نزلت في الأئمّة عليهم السلام وشيعتهم الذين صبروا» و از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه : نحن صبرنا و وشيعتنا أصبر منّا ؛ لأنّا صبرنا ، بعلم وصبروا على ما لا يعلمون. ^۱ صُبر در اين جا به ضمّ ضاد و تخفيف باء مضمومه و تشديد باء مفتوحه مى تواند بود . بنا بر اوّل جمع صبور و بنا بر ثانى جمع صابر است ؛ على ما صرّح به الأزهرى في التصريح. ^۲ و در اين مقام اوّل من حيث المعنى أليق وثانى من حيث اللفظ ألصق است و حاصل معنى اين است كه : «ما ائمّه هدى ـ عليهم التحيّة والثناء ـ صبر كنندگانيم و شيعيان ما صبر كننده ترند از ما» . و چون به حسب ظاهر اشكالى بر اين مضمون وارد مى نمود و خلاصه آن اين است كه معلوم است كه مصيبت هاى ائمه عليهم السلام بسيار عظيم و در خور عظمت آنها موجب ثواب جسيم اند ، لهذا امام عليه السلام در مقام دفع آن اين نكته را فرمود كه : «جهت صابرتر بودن شيعيان ما اين است كه ما صبر مى كنيم با دانش و شيعيان ما صبر مى كنند بى دانش» .بعضى گفته اند مراد اين است كه چون ما صبر مى كنيم بر چيزى كه علم به نزول آن قبل از حلول آن داريم به مقتضاى علم به بلايا و منايا كه مخصوص ماست ، يا به اين معنى كه مقدار ثواب هر صبرى براى ما معلوم و وصول آن به ما امرى است محتوم ،