در وقتى كه ديدند كه او كور مادرزاد را بينا و مرده را در سلك اَحياء كرد ، پس شيطان ايشان را بازى داد و قول به الوهيت او را بر گردن ايشان نهاد.
و ايضا از زراره مروى است كه به خدمت حضرت صادق عليه السلام عرض كردم كه : مردى از اولاد عبد المطّلب بن سبا قائل است به تفويض؟ امام عليه السلام فرمود كه : چه چيز است تفويض ، يعنى : مرادش از تفويض چه معنى است؟ گفتم : اين است كه : اللّه تعالى خلق كرد حضرت محمّد و على عليهماالسلام را ، بعد از آن واگذاشت به ايشان كار انام را ، پس ايشان خلق كردند و روزى دادند و زنده كردند و ميرانيدند. امام عليه السلام فرمود كه : كذب عدوّ اللّه ! / 45 / إذا رجعت إليه فاقرأ عليه الآية التي في سورة الرعد : «أَمْ جَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَكَآءَ خَلَقُواْ كَخَلْقِهِ فَتَشَـبَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَــلِقُ كُلِّ شَىْ ءٍ وَ هُوَ الْوَ حِدُ الْقَهَّـرُ»^۱ ، ^۲ يعنى : «دروغ گفت آن دشمن خدا كه قائل گشت به تفويض او تعالى اين قسم امور را سوى محمّد وعلى عليهماالسلام! وقتى كه برخوردى به او ، اين آيت سوره رعد را بخوان بر او».
و اشهر و اظهر اين است كه «ام» در صدر اين آيت ، منقطعه و به تقدير همزه استفهام انكارى است و ترجمه اش ـ واللّه يعلم ـ اين است كه : «چنين نيست كه آن شركايى كه مشركان قرار داده اند براى خدا مساوى باشند با او تعالى كه خلق را ايجاد كرده باشند مثل ايجاد خدا ، با اين كه متشابه شود خلق خدا و خلق شركاء بدين مشركين و ندانند كه كدام است خلق شركاء و خلق حضرت رب العالمين و نگويند كه چون حق تعالى خالق اشياء و به آن جهت مستحق عبادت است ، همچنين خدايان ايشان نيز خالق و مستحق عبادت اند ؛ چه ايشان فرا گرفته اند شركاء عاجزى كه قادر نيستند بر آنچه خدا بر آن قادر است. بنا بر اين ، عدم استحقاق اين شركاء عبادت را نزد عقلا ظاهر است. بگو ـ اى محمد صلى الله عليه و آله ـ كه خداست خالق هر چيز و اوست يگانه در الوهيت و غالب در همه اشياء و نافذ الامر بر آنها».
راوى گفت كه : سوى آن مرد رفتم و آنچه حضرت صادق عليه السلام فرموده بود به او