و صاحب تشريح الأبدان نقل كرده كه :
ابو على در شفا آورده كه پنج فرزند در حملى آورده اند.
و همچنين منقول است كه بيست فرزند به پنج حمل آورده اند و مانده است.
و نقل كرده اند كه زنى را سقوط طارى شد و همچون كيسه از روى افتاد و هفتاد صورت كوچك در وى بود.
و همچنين منقول است كه اگر زنى پسرى و دخترى بيارد ، غالب آن باشد كه خود و فرزندان نماند و اگر دو دختر و دو پسر بيارد ، غالب آن كه بماند.
و از حيوانات انسان و فرس در حالت آبستنى تحمّل مجامعت دارند و گفته اند كه شايد زن آبستن شود ؛ چنانچه منقول است كه زنى دوازده حمل بر حمل آورده [است]. و از آن آسيب نمى باشد و اگر شود تلف گردد. انتهى. ^۱

قوله : إنّي بسرّكم مؤمن

سر ـ به كسر سين سعفص و شدّ راء ـ مصدر باب ضرب است به معنى پنهان بودن يا پنهان كردن و در اين جا استعمال شده در مقام مشتق مبالغهً يا به تأويل آن به مشتق ؛ چنانچه در «زيد عدل» گفته شده و بر هر تقدير مراد به آن چيزى است كه پنهان است از مردمان يا عبارت است از جلالت مرتبه و منزلت ائمه معصومين عليهم السلام كه نمى داند آن را ـ كما هو حقّه ـ مگر حضرت رب العالمين . و لنعم ما قال : شعر :

من قدر على به واجبى نشناسمامّا دانم كه مثل آن ممكن نيست
و يا عبارت است از حضرت صاحب الزمان عليه السلام كه پنهان است از نظرهاى مردمان ؛ كذا قيل .
و صاحب مجمع البحرين گفته كه :
سِر ، معنى چيزى است كه آن را پنهان كنند و از اين قبيل است آنچه مروى است كه : هذا من سرّ آل محمّد يعنى : «اين از جمله پنهان كرده شده آل محمّد صلى الله عليه و آله است كه براى هر كسى ظاهر و عيان نمى شود».
و بعض شرّاح اين حديث گفته كه : «بدان كه سرّ آل محمد صلى الله عليه و آله بسيار صعب است ، پس بعضى آن را ملائكه و نبيّين مى دانند و آن چيزى است كه به وحى به ايشان رسيده و بعضى چيزى است كه خودشان مى دانند و بر زبان مخلوقى غير ايشان جارى نگرديده و آن چيزى است كه بدون واسطه به ايشان رسيده و آن است سرّى كه آثار ربوبيّت از آن ظاهر مى گردد و مبطلان ، به شك / 51 / مى افتند و عارفان بر آن فيروزى مى يابند.» ^۲ انتهى ملخّصا.
و معنى مؤمن و فرق ميان ايمان و اسلام بعد از اين مى آيد .
و در بعض نسخ به جاى مؤمن ، مؤمِّم است به دو ميم مكتوبه كه اوّل آنها مشدَّد است و بنا بر اين ، اسم فاعل باب تفعيل است نظير «يُذَبِّحُونَ أَبْنَآءَكُمْ»^۳ و مأخوذ است از أمّ يؤمّ مثل قصد يقصد لفظا و معنى .