ائمه عليهم السلام مروى است كه : سلام عليكم سلام مودِّع لا سئم ولا قال... ^۱ الدعاء ، و شاعر گفته : «فواللّه ما فارقتكم قاليا لكم» . ^۲

قوله : ولكم حوائجه مودع

در بعض نسخ «مودع» مجرور و در بعض ديگر مرفوع است . و بر هر تقدير به سكون واو و كسر دال مأخوذ است از ايداع به معنى سپردن چيزى به احدى به عنوان وديعت و امانت ؛ ليكن اگر مجرور باشد عطف است بر «مودِّع» در فقره سابقه ، و تقديم ظرف و مفعول به ، براى رعايت فواصل اين دعاست و اگر مرفوع باشد خودش مبتدا [و ]«لكم» به اعتبار عامل مقدَّر خبر آن و جمله ، حاليه است از مستتر در مودِّع در فقره سابقه .

قوله : يسأل اللّه إليكم المرجع

اين جمله يا حال است از مستتر در «مودع» ثانى ، پس اگر «ولكم حوائجه مودع» نيز حال از آن بود اين حال متداخله است و الّا حال مفرده است و يا حال است از مستتر در «مودِّع» اوّل ، پس اگر «ولكم حوائجه مودع» نيز حال از آن بود ، اين حال مترادفه است و الّا حال مفرده است .
و على التقادير «المرجع» مصدر ميمى است و لازم و متعدّى مى تواند بود ؛ چنانچه در ذيل «في رجعتي بحوائجي» ذكر شده است و بنا بر اوّل فاعلش زايد و بنا بر ثانى فاعلش اللّه تعالى است و بر هر تقدير «إليكم» متعلق است به «المرجع» . و معمول مصدر اگر ظرف باشد مقدّم بر آن مى تواند بود ؛ چنانچه تفتازانى در اوايل مطوّل در توضيح قول ماتن «و أكثرها للاُصول جمعا» گفته كه :
«للاُصول» متعلّق بمحذوفٍ يفسّره قوله «جمعا» ؛ لأنّ معمول المصدر لا يتقدّم عليه ؛ لأنّه عند العمل مؤوّل بأنّ مع الفعل وهو موصول ومعمول الصلة لا يتقدّم على أصل لكونه كتقدّم جزء من الشيء المترتّب الأجزاء عليه. هذا ، والأظهر أنّه