و امنيت از دشمن است و اين مضمون مروى است از حضرت امام محمّد باقر و امام جعفر صادق عليهماالسلام
و بعضى ديگر گفته اند كه از نعمت هاى دنيا سؤال مى شود در عقبا مگر آنچه در احاديث ، استثناى آن شده و آن سه چيز است ؛ اوّل : جامه كه ساتر عورت باشد. دوم : پاره نانى كه سد جوع و گرسنگى او كند. سيم : سرپناه كه او را از گرما و سرما نگاه دارد.
و عيّاشى در حديث طويل نقل كرده كه حضرت امام جعفر صادق عليه السلام از ابو حنيفه پرسيد كه : نعيم را در اين آيت به چه چيز تفسير مى كنى؟ گفت : مراد به آن قوت آدمى است از طعام و آب سرد. پس آن حضرت عليه السلام فرمود كه : اگر اللّه تعالى تو را وادارد تا اين كه از هر خوردنى و آشاميدنى از تو سؤال كند هر آينه ايستادن تو بسيار دراز مى كشد! ابو حنيفه پرسيد كه : پس مراد به نعيم چيست ، قربانت شوم؟ آن حضرت عليه السلام فرمود كه : نحن أهل البيت النعيم الذي أنعم اللّه بنا على العباد ، ربّنا ائتلفوا بعد أن كانوا مختلفين ، وبنا ألّف اللّه بين قلوبهم وجعلهم إخوانا بعد أن كانوا أعداء ، وبنا هداهم اللّه للإسلام وهو النعمة التي لا تنقطع واللّه سائلهم عن حقّ النعيم الذي أنعم اللّه عليهم وهو النبيّ صلى الله عليه و آله و عترته. ^۱
حاصل معنى اين كه حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «ما اهل بيت پيغمبر نعيم آنچنانيم كه خداى تعالى نعمت داده ما را به بندگان و به بركت ما الفت به هم رسيده ميان ايشان و با هم برادرانه سلوك نمودند بعد از آن كه با هم دشمن بودند و به ما هدايت كرد ايشان را به رأى اسلام و ماييم نعمتى كه برطرف نمى شويم تا روز قيام و خداى تعالى سؤال كننده است مردم را از نعمتى كه عطا كرده به ايشان و آن نعمت جناب رسالت مآب و عترت طيّبين اوست ـ عليهم صلوات الرحمن ـ » .
و بر هر تقدير مراد به نعيم زمان نعيم يا مكان است از قبيل تسميه محل به اسم حال يا به تقدير مضاف است ـ أي في زمان النعيم او في مكانه ـ و مراد به زمان نعيم زمان