اصبغ بن نباته كه راوى اين حديث است گفت كه گفتم كه : آيا آنچه در دست مردم است موافق نيست با آنچه فرو فرستاده شده؟ آن حضرت عليه السلام فرمود كه : نه ، وليكن محو شده از قرآن نام هفتاد كس از قريش كه مذكور بودند در آن به نام هايشان و نام پدران خود ، واگذاشته نشده از ايشان اسم ابى لهب مگر براى آزار به حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله به اعتبار اين كه ابو لهب عموى آن حضرت بود. ^۱
و ايضا حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه : بايد مهيّا شود يكى از شما براى خروج حضرت قائم ـ عليه التحية والثناء ـ هر چند كه به تحصيل تيرى باشد ؛ چه به درستى كه اللّه تعالى چون داند اين معنى را از نيّت مؤمن ، اميد دارم كه تأخير كند عمر او را تا اين كه ادراك خدمت آن امام عليه السلام كند و در سلك اعوان و انصار او عليه السلام منسلك گردد» ^۲ ، انتهى .
و صاحب حقّ اليقين گفته كه :
سعد بن عبد اللّه در بصائر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه : شيطان از خدا سؤال كرد كه او را مهلت دهد تا روزى كه مردم زنده مى شوند در قيامت. حق تعالى ابا كرد و گفت كه : «تو را مهلت دادم تا يوم وقت معلوم». چون آن روز شود ، ظاهر شود شيطان با جميع اتباعش از روزى كه خدا عالَم را خلق كرده تا آن روز و حضرت امير المؤمنين عليه السلام برگردد و اين آخر برگشتن هاى آن حضرت است. راوى گفت كه : مگر رجعت ها بسيار خواهد بود؟ فرمود : بلى و هر امامى كه در قرنى بوده است / 61 / نيكوكاران و بدكاران او با او بر مى گردند تا حق تعالى مؤمنان را بر كافران غالب گرداند و مؤمنان از ايشان انتقام بكشند. پس چون آن روز شود ، حضرت امير المؤمنين عليه السلام برگردد با اصحابش و شيطان بيايد با اصحابش و ملاقات ايشان در كنار فرات واقع شود نزديك به كوفه ، پس قتالى واقع شود كه هرگز مثل آن واقع نشده باشد. گويا مى بينم اصحاب حضرت امير المؤمنين عليه السلام را كه صد قدم از پس [به ]پشت برگردند و پاى بعضى در ميان آب فرات داخل شود ، پس ابرى بيايد از آسمان كه پُر باشد از ملائكه ، و رسول خدا صلى الله عليه و آله حربه اى از نور در دست داشته باشد و در پيش آن ابر آيد. چون نظر شيطان بر آن حضرت افتد ، از عقب برگردد و اصحابش به