«متروک» قلمداد می‏کند.^۱ ذهبی در میزان الاعتدال^۲ و ابن حجر عسقلانی نیز در تهذیب التهذیب^۳ با نقل نظریات سایرین او را جرح می‏کنند. آن گونه که از دقت در این مصادر و منابع مشابهش^۴ بر می‏آید، یکی از دلایل اصلی جرح او، اعتقاداتی است که بدو منسوب شده است؛ به ویژه نگاه وی به صحابه که در مواردی چند قابل مشاهده است: «رافضی»، «فأخبرنی من سمعه یقول: كفر الناس بعد رسول الله _ صلی الله علیه و سلم _ إلا أربعة / خمسة»، «إنه یسب السلف»، «رافضی خبیث»، «شدید التشیع»، «كان یقدم علیاً علی الشیخین»، «شدید التشیع غال فیه». این قبیل تعابیر احتمال بتری بودن «عمرو بن ثابت» را _ آن‌گونه که پدرش به این موضوع شهره بوده _ بسیار تقلیل می‏دهد. با این حال، برای اطمینان از این امر، لازم است به اخباری که از او نقل شده است، نیز مراجعه نمود.

بررسی اخبار منقول از عمرو بن ثابت

در اخبار منقول از عمرو بن ثابت، به گستردگی می‏توان اهتمامش را به نقل فضایل اهل‏بیت علیهم السلام مشاهده کرد،^۵ بینابین این اخبار، تعابیر متعددی نقل شده که بتری بودن او را به کلی منتفی می‏سازد؛ مثلاً باور به خلافت منصوص امیرالمؤمنین‏ علیه السلام^۶ یا ذم برخی از صحابه^۷ و امثال آن از باورهایی که هیچ یک با تفکرات بتریان سازگاری ندارد.^۸

از بررسی مدلول اخباری که از او نقل شده است به نظر می‏آید احتمال گرایش داشتن عمرو به امامیه به مراتب بیش از احتمال جارودی بودن او باشد. جارودیان وجود تفاوت آشکار میان «علم امام» با سایر اهل‏بیت علیهم السلام را الزامی نمی‏دانستند و در تعریف خویش از