«زراره بن اعین» از راویان جلیل‌القدری است که از یک‌سو مورد مدح روایی و توثیق جمعی تحت عنوان اصحاب اجماع قرار گرفته و از سویی دیگر، با لعن و ذم شدید مواجه شده است. در آثار رجالی دلایل و توجیه‌های مختلفی در بارۀ روایات لعن زراره بن اعین ارائه شده است. برخی، با اتکا به ضعف سند، آنها را کنار گذاشته‌اند و برخی دیگر، صدور این‌گونه روایات را به جهت تقیه می دانند. در کتب رجال از باور به استطاعت، به عنوان بدعتی که زراره بدان قایل بود، نام برده‌اند. این مقاله با بررسی سند و متن روایات لعن نشان داده است، روایاتی که زرارة‌بن اعین در آنها مورد لعن قرار گرفته‌اند، از سوی طرفداران جریان فکری مقابل در زمینه موضوع کلامی استطاعت است.
