ابو محمد حسن بن شعبة حرّانی، محدّث شیعی سدۀ چهارم هجری است که اطلاعات کمی در بارۀ وی وجود دارد. کهن‌ترین منبعی که از وی نام برده، به سدۀ دهم هجری بازمی‌گردد. آشنایی بیشتر عالمان شیعی با وی، بیش از همه مرهون دست‌یابی وجاده‌ای علامه مجلسی و شیخ حرّعاملی به کتاب مشهور تُحَف‌العقول او است که به سبب تألیف همین اثر مورد تمجید عالمان متأخر امامی قرار گرفته است. در میان میراث مکتوب مذهب نُصیریه، علاوه بر این دو کتاب، چند اثر منسوب دیگر نیز از ابن شعبة در دست است: حقائق‌أسرارالدین، رسالة موضحة و مسائل. این آثار کاملاً در فضای فکری نُصیریه تألیف شده و به لحاظ سبک نگارش با تحف العقول فاصله دارند. در صورت اثبات درستی انتساب این آثار به ابن شعبة، بخش قابل توجهی از اطلاعات ما در بارۀ او اصلاح و حتی تکمیل می‌شود. این مقاله تلاش دارد تا با پیگیری شواهد مختلف، انتساب این آثار به ابن شعبه را بررسی نماید.
