ایشان را شامل می‏شود و بر اساس این فرمایش امام صادق علیه السلام تمامی احادیثشان به گفتار خدا منتهی می‏شود. نتیجه، این که آن‌چه پیامبر صلی الله علیه و اله و اهل بیت گرامی‌اش علیهم السّلام در تفسیر آیات بیان داشته‏اند، در حقیقت، از طرف خدای متعال، خواه به گونه اصول کلی و یا بیان جزئیات، به آنها رسیده است و از خود چیزی در زمینه معارف دین و از جمله تفسیر قرآن کریم نگفته‏اند، بلکه فقط رساننده و واسطه در ابلاغ آن‌چه هستند که از طرف خدا به عنوان ودیعه به ایشان سپرده شده بود.

5 - 3. مجموعه‌نگری احادیث «باب نکت و نتف»

از قرار گرفتن این سیزده حدیث در کنار هفتاد و نه حدیث دیگر _که همه آنها گونه‏ای تفسیر از آیات مربوط به ولایت و امامت را مطرح می‏کنند _اطمینان نفس پیدا می‏شود که این احادیث با یک‌دیگر هم سو بوده و جهت صدور آنها ارائه یک مطلب بوده که همان تفسیر برخی از آیات قرآن به امر ولایت و تعیین مصداق آن است.

6 - 3. تعارض تحریف با مسلّمات دین

در معنای احادیث مورد بحث، به جز آن‌چه طرح شد، احتمال دیگر، گرفتار تحریف شدن قرآن است. این احتمال با چند چیز مسلّم در حوزه معارف دین تعارض دارد. این امور عبارت‌اند از:

1 - 6 - 3. وعده مؤکَّد الهی در حفظ قرآن در آیه نهم سوره حجر. چون تحریف به زیادی از طرف جمیع فرقه‏های اسلامی مردود است، جزئیت این آیه را نسبت به قرآن کسی انکار نمی‏کند. پس این وعده قطعاً وعده الهی است: «و لن یخلف اللّه‏ وعده».

2 - 6 - 3. حدیث ثقلین که پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله در آن مردم را به قرآن کریم به عنوان ثقل اکبر در راه رسیدن به کمال و نوشیدن از حوض فلاح و رستگاری و انسانیت ارجاع می‏دهد. پیامبر صلی الله علیه و اله نمی‏تواند انسان‌ها را از زمان بعد از خود تا آخر تاریخ بشر به طرف یک چیز ناقص سوق داده باشد.

3 - 6 - 3. احادیثی با مضمون عرضه احادیث به قرآن کریم جهت بررسی صحت و سقم آنها. این احادیث خود تواتر معنوی دارند؛ یعنی مضمون آنها قطعاً از پیامبر صلی الله علیه و اله و ائمه اطهار علیهم السّلام صادر شده است. آن‌چه بخواهد معیار نقد احادیث قرار گیرد، باید کامل بوده و دچار تحریف نشده باشد.

4 - 6 - 3. فصاحت و بلاغت قرآن که باعث معجزه همیشگی و زنده بودن آن شده