شمارش شده و آمار آن ارائه گردیده است.
2. معنای لغوی «آیه»
«آیه» در لغت از «اوی» یا «ایی» گرفته شده، جمع آن «آیات» یا «آی» بوده و به معانی مختلفی آمده است. اکثر لغویان به «علامت» به عنوان یکی از معانی آیه اشاره کرده‌اند.۱ صاحبان الصحاح، لسان العرب، القاموس المحیط و تاج العروس به این معنا، معنای «شاخص» را نیز افزوده‌اند.۲ راغب اصفهانی، ضمن معنا کردن «آیه» به نشانه و علامت آشکار، «امارت» و «بنای مرتفع» را نیز جزو معانی این کلمه برشمرده و می‌نویسد:
۰.به ساختمان بلند نیز همانند آیه «أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ»۳ آیه گفته شده است.۴
معنای دیگر، «عبرت» است. طریحی ضمن بیان معانی‌ای چون علامت و جماعت، در این خصوص می‌گوید:
۰.در آیه «لَقَدْ کانَ فِی یُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آیاتٌ لِلسَّائِلِینَ»۵ به معنای عبرت و به صورت جمع آمده است.۶
مصطفوی، بعد از بررسی معانی مختلف، معنای «آهنگ مقصود و وسیلهای برای وصول به آن» را برای این کلمه پسندیده، می‌نویسد:
۰.این کلمه از ریشه «اوی، یأوی» به معنای توجه و پرداختن به مقامی که در آن استراحت کند است.... پس آیه چیزی است که مورد توجه و قصد به سوی مقصود باشد و وسیلهای برای رسیدن به آن. این معنا، در تمام کاربردهایش مورد نظر است.۷
اگر چه در کتب لغت، برای این کلمه به معانی دیگری همچون
1.. کتاب العین، ج۸، ص۴۴۲.
2.. الصحاح، ج۶، ص: ۲۲۷۵؛ لسان العرب، ج۱۴، ص۶۰؛ القاموس المحیط، ج۴، ص۳۲۲؛ تاج العروس، ج۱۹، ص۱۸۰.
3.سوره شعراء، آیه ۱۲۸.
4.. مفردات الفاظ القرآن، ص۱۰۲.
5.سوره یوسف، آیه ۷.
6.مجمع البحرین، ج۱، ص۳۹.
7.التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۱۸۷.
