بلاغی می‌تواند بررسی گردد.
ترادف معنایی یکی از دلالت‌های ساده است که مورد توجه دانشمندان زبان شناسی قرار می‌گیرد. واژه‌های مترادف باعث پر بار شدن گنجینه لغات شده و گوینده را یاری می‌رساند. آن جا که بر حسَب مقتضای کلام، نیاز به اطاله سخن است، از بیهوده گویی و به کار بردن واژه‌های همگون رهایی یافته، به تکرار معنای مقصود از دریچه واژه‌های جدید بپردازد.
ترادف در صحیفه سجادیه را می‌توان به دو نوع ترادف واژه‌ها و ترادف معنایی تقسیم کرد. از جمله نمونه‌های ترادف معنایی می‌توان به دعاهای امام در طلب روزی اشاره کرد، ایشان می‌فرمایند:
۰.أَغْنِنِی وَ أَوْسِعْ عَلَیَّ فِی رِزْقِكَ.۱
و در جای دیگری می‌گوید:
۰.اجْعَلْ أَوْسَعَ رِزْقِكَ عَلَیَّ إِذَا كَبِرْتُ.۲
و در عبارت دیگری می‌فرماید:
۰.حَصِّنْ رِزْقِی مِنَ التَّلَفِ.۳
هم‌چنان که می‌گوید:
۰.لَا تَجْعَلْ عَیْشِی كَدّاً كَدّاً.۴
و
۰.[وَامْنُنْ عَلَیَّ] قَبْلَ الْطَّلَبِ بِالْجِدَةِ.۵
و دوباره می‌فرماید:
۰.وَ اكْفِنِی مَئُونَةَ الِاكْتِسَابِ، وَ ارْزُقْنِی مِنْ غَیْرِ احْتِسَابٍ.۶
سپس از خداوند می‌خواهد که آبرویش را به واسطه بی نیازی از دیگران حفظ کند:
۰.وَ صُنْ وَجْهِی بِالْیَسَارِ، وَ لَا تَبْتَذِلْ جَاهِی بِالْإِقْتَارِ.۷
