فرضیه دیگر، این است که استخدام عدد ده در این روایت، نوعی اقتباس قرآنی بوده است؛ زیرا بر اساس شماری از آیات، عدد ده موضوعیت خاص در برخی رخدادهای معنوی و تکوینی داشته است؛ از این جمله می‌توان به تکمیل میقات موسوی علیه السلام با ده شب در آیه «وَ واعَدْنا مُوسی‏ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً»،^۱ سوگند به شب‌های دهگانه در آیه «وَ لَیالٍ عَشْرٍ»،^۲ تکمیل روزه حج با ده روز «فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ ثَلاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ»^۳ و موارد مشابه آن، در دیگر آیات و روایات اشاره کرد.^۴

البته این در حد فرضیه است و می‌تواند قرینه‌ای بر حافظه جاعلان اشاره داشته باشد که با یک پیش‌آگاهی و اقتباس از مفهوم عدد ده در فرهنگ اسلامی به استخدام آن در این روایت پرداختند. یازیگی، در ادامه، به کاربرد اعداد در متون روایی سایر ادیان نیز اشاره کرده و آن را فرهنگی رایج در روایت‌گری تلقی کرده است که خود می‌تواند در تقویت قرینه قبلی وی موثر باشد:

به کارگیری «نمادین عدد ده» با فهرست‏های متباین از اسامی برای تقویت آن‌، اختصاص به اخبار اسلامی ندارد و به کارگیری نمادین عدد در اخبار مسلّم و قطعی دیگر مذاهب نیز مورد توجه خاص بوده است و با قاطعیت افزون‌تری ما را به دوازده حواری عیسوی^۵ و دوازده قوم یهودی^۶ رهنمون می‌نماید. افزون بر این، «ابن تومارت» از ایده عشره مبشره در روایات اسلامی، در ادعای مهدویت و همانند ساختن «خودش» به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم مورد استفاده مجدد قرار گرفت. فهرست اسامی شاگردان او _ که شورایی متشکل از ده نفر بودند _ چندان استوار نبود و اغلب کمتر از ده نفر بودند.^۷ بنا بر این، نمادگرایی «عدد ده» پیوسته اهمیت مضاعفی از دقت، نسبت به صحت فهرست اسامی، برخوردار است.^۸