توبه و شهادت هر گناه‌کاری که حدّ بر او وارد شده، پذیرفته می‏شود، إلا شهادت قاذف؛ زیرا توبه وی بین او و خدای خویش است، نقل نموده‏اند. مفسر، روایت را به خاطر مخالفت با کتاب و سنت مستفیض و نیز روایات دیگر نپذیرفته است.^۱

نکته قابل توجه در این مثال، جدا نمودن سنت مستفیض و کتاب خدا از ذکر دو روایت دیگر است؛ یعنی آن که روایت مورد بحث را با سه مبنا مخالف می‏داند: قرآن، سنت مستفیض و دو روایت واحد دیگر که در مفهوم یکسان هستند. لذا این گونه می‏توان برداشت نمود که: منظور از سنت مستفیض، غیر از احادیث متحد المعنی در یک موضوع است؛ بلکه مراد ایشان نقل مکرر و متعدد از فعل معصوم علیه السلام است.

اما اصطلاحات موثق، صحیح و غیره هم _ که مکرر استفاده می‏نماید _ لزومأ در جهت تأئید و ارزش‌گذاری مثبت سند و یا متن روایت نیست و حتی می‏توان گفت، گاه ملاک صحت و نام‌برداری به صحیح، از حیث سندی نیست، بلکه محتوایی بوده و فقط از اصطلاحات سندی استفاده می‏کند؛ مثلاً در روایتی که از آن به صحیح علی بن مهزیار، یاد می‏کند، می‏گوید:

غیر صحیح است؛ چون در آن روایت، راوی دو فتوای مختلف از امام باقر و امام صادق علیهما السلام در باب طهارت و نجاست شراب در دست دارد و به امام رضا علیه السلام عرضه می‏کند. و امام، رأی امام صادق علیه السلام ، یعنی نجاست شراب را می‏پذیرد.

حال، به نظر آقای صادقی چگونه ممکن است قول یکی را گرفت و دیگری را رد کرد؟ نمی‏توان حمل بر تقیه هم کرد؛ زیرا آنچه با تقیه سازگارتر است، طهارت است، نه نجاست که امام آن را پذیرفته است.^۲