شنیداری اعتقاد نداشتند و فقط تورات را معتبر می‏دانستند، به این نام خوانده شده‏اند. مخالفت آنان با سنت به عنوان تفسیر معتبر کتاب مقدس را باید به معنای مخالفت با سنت حاخامی دانست و گرنه آنان نیز سنت خاص خود را داشتند.^۱

خاستگاه قرائیم

عنان با تأسیس فرقه جدیدی آشکار ساخت که در آن هیچ گونه مرجعیتی، به ویژه مرجعیت حاخامی به رسمیت شناخته نمی‏شد و در واقع، هر کس می‏توانست، فارغ و آزاد از هر گونه مرجعیت بیرونی، فهم و دریافت خاص خود را از کتاب مقدس داشته باشد. در واقع، جریان اعتراضی فوق بر ضد حلقه‏های حاخامی جریان پروتستانتیزم در مسیحیت را تداعی می‏کند. در باره خاستگاه این فرقه چند نظر وجود دارد. گاهی ریشه آن را به صدوقی‏ها، ‏گروه دیگر به بنی صدق و گاه به زمان پادشاهی یربعام اول می‏رسانند. البته تأثیر بیرونی، یعنی گسترش اسلام با محوریت توحید را نباید دست‌کم گرفت، ‏چرا که مسلمانان اندیشه‏ها و آموزه‏های حلولی یهودیت را نشانه رفته بودند و به جای آن که خدا را همچون کسی که در طبیعت، ‏تاریخ و انسان حلول کرده در نظر بگیرند، ‏او را متعالی و به تعبیری کاملاً دیگر در نظر می‏گرفتند.

دلایل مخالفت قارئون با تورات شفاهی یا سنت

هارون بن ایلیا اهل نیکومدیا در کتاب درخت زندگی (عص حییم) مبانی فلسفی و کتاب مقدسی دیدگاه قارئون در باره شریعت شفاهی را آورده است. کتاب فوق برای قارئون منبع معتبری محسوب می‏شود. در این مجال می‏توان به برخی از دلایل مخالفت آنان اشاره کرد:

1. میشنا حاوی عقاید متعارض بسیار زیادی است؛

2. میشنا در برخی موضوعات عقیده درست را بیان نمی‏کند؛ گاهی با یک دیدگاه موافقت می‏کند و گاهی با دیدگاه مخالف آن؛

3. اگر تورات شفاهی به موسی علیه السلام منسوب ‏بود، ما شاهد احکام و قوانین متعارض در آن نبودیم؛

4. میشنا از زبان موسی علیه السلام سخن نمی‏گوید؛

5. حتی یک بار در تورات مکتوب سخنی از تورات شفاهی ذکر نشده است؛