ورود امام عليه السلام به مسجد پيامبر صلى اللَّه عليه وآله
در حال گفتن اين سخن بود كه امام در ميان جمعى از مردم خراسان و ديگران ، وارد مسجد شد . امام نشست و مردم اطرافش را گرفتند و مسائل مربوط به حج را از او مىپرسيدند .
آن مرد نيز به آنها پيوست و در آن حلقه نزديك امام نشست .
گفتگوى امام عليه السلام با قتاده
من نزديكتر رفتم تا بهتر گفتگوى آنها را بشنوم . پس از اينكه امام پاسخ مسائل آن جمعيت را فرمود و آنها رفتند، امام عليه السلام نگاهى به مرد تازه وارد كرد و فرمود : شما كه هستيد ؟
مرد : نام من قتاده فرزند دِعامه است۱ و اهل بصرهام .
امام عليه السلام : فقيه بصره ، تو هستى ؟
قَتاده : آرى .
امام عليه السلام : واى بر تو ، اى دانشمند گمراه، و آگاه بى مسئوليت! خداوند كسانى را آفريده و آنها را حجّت بر آفريدههاى خود قرار داده و آنها ميخهاى زمين اويند ، وحدت و يكپارچگى جامعه وابسته به رهبرى آنهاست ، در علم خدا پاك و ستودهاند، و پيش از آفرينش، آنها را برگزيده ، در حالىكه شبحهايى در طرف راست عرش بودند .۲
1.از فقها و دانشمندان بزرگ زمان بنى اميّه ، كه با حكومت وقت ، روابط نيكو داشت. از ابنعبيده نقل شده كه روزى نمىشد كه سوارى از طرف بنىاميّه درب خانه قتاده نبينم .
2.امام با اين سخنان ، مسئوليتهاى بزرگى را كه در آن زمان تاريك ، متوجّه اين دانشمند خودفروخته بوده است ، بازگو مىنمايد تا آشكار شود كه وى چگونه حقيقت را به بهاى ناچيزى مىفروشد و به جاى معرفى كردن رهبر واقعى منتخب خدا، با چهره مذهبى خود، مردم را به سوى دستگاه جنايتكار بنى اميّه متمايل مىسازد.
