کتاب‌هایش بر پایه فساد اندیشه منتشر شده است.۱ و یا از بررسی محتوایی روایات و آثار «جعفر بن محمد بن مفضل» توسط ابن غضایری سخن گفت. وی در توصیف آثار او می‌گوید:
تنها غالیان از او روایت می‌کنند و روایتی صحیح از او تا کنون ندیده‌ام.۲
جالب این‌جاست که اگر کسی منحرف می‌شده است، همیشه این گونه نبوده که تمام آثار او تضعیف شود. آثاری که در حال استقامت نگاشته و فاقد انحراف مذهبی بوده و یا آثاری که مطالب ارزنده را هم در بر داشته در فهارس معرفی شده‌اند. فهارس نگاران آثار مکتوب شلمغانی را _ که در دوران استقامت نگاشته _ قابل عمل دانسته‌اند.۳
بنا بر این، بروز انحرافات مذهبی و کلامی در آثار می‌توانسته تمام یا بخشی از اثر پیشینیان را ناکارآمد نماید. این رخداد در آثار، ابو سمینه،۴ طاهر بن حاتم بن ماهویه،۵ مفضل بن عمر جعفی،۶ محمد بن احمد بن جنید۷ و محمد بن علی شلمغانی۸ نمود داشته است. این گونه بررسی‌ها نشان‌گر ارزیابی محتوایی قدما است.
3.ضعف حدیث‌شناسی راوی
حدیث‌شناسی راوی، از ویژگی‌های مهم و مثبتی است که سبب فزونی اعتبار روایت وی می‌شود. عباراتی نظیر «بصیرت راوی به حدیث و روایت»، «صحت روایت» و ... گزاره‌هایی است که بیان‌گر حدیث‌شناسی راویان است. بسیاری از مشاهیر و محدثان قم و بغداد با عبارات گویایی _ که نشان‌گر حدیث‌شناسی ایشان است _ از سوی رجالیان متقدم شناسانده شده‌اند.
1.. همان، ص۲۶۵ش۶۹۱؛ فهرست الطوسی، ص۲۷۱، ش۳۹۰.
2.. رجال النجاشی، ص۴۷، ش۲۴.
3.. فهرست الطوسی، ص۴۱۳، ش۶۲۸.
4.. همان، ص۴۱۲، ش۶۲۵.
5.. همان، ص۲۵۵، ش۳۷۰.
6.. رجال النجاشی، ص۴۱۶، ش۱۱۱۲:و قد ذکرت له مصنفات لا یعول علیها.
7.. فهرست الطوسی، ص۳۹۲، ش۶۰۲: کان جید التصنیف حسنه، إلا أنه کان یری القول بالقیاس فترک لذلک کتبه، و لم یعول علیها.
8.. همان، ص۴۱۳، ش۶۲۸.
