روایت نهم

روایت شماره نُه در منابع معتبر اهل سنّت گزارش شده و دارای اعتبار لازم است.

شکل 6

2-2. مصادر ضعیف

همان‌گونه که پیش‌تر بیان گردید، روایت شماره یک _ که مشترک میان فریقین است _ با وجود اعتبار مصادر آن نزد اهل سنت، در شیعه فاقد اعتبار مصدری است؛ زیرا بر اساس جست و جوهای انجام شده تنها در دو منبع مستدرک الوسائل و جامع أحادیث الشیعه گزارش شده است که هر دو کتاب از منابع روایی متأخر یا معاصر شیعی به شمار می‌آیند؛ هر چند صاحبان آن دو از تخصص لازم در حدیث برخوردار بودند، لکن روایات آنها فقط گردآوری از منابع پیشین بوده و جزء منابع اصلی روایی امامیه به شمار نمی‌آیند. از این رو، به دلیل تأخر زمانی نقل، عدم اشاره به منبع اصلی نقل این روایت و عدم گزارش آن در منابع حدیثی پیشین شیعه، مصدر آن دارای اعتبار حداقلی نیست؛ البته نظر به اعتبار مصدری آن نزد اهل سنّت، به نظر می‌آید که این روایت از طریق مصادر سنّی به این دو منبع راه پیدا کرده است.

روایت شماره هشت نیز چون فقط در دو کتاب الجامع الصغیر و کنز العمال گزارش شده است، به دلیل تأخر زمانی نقل حدیث و عدم نقل آن در آثار حدیثی پیشین، اعتبار ندارد.

جمع‌بندی اعتبار‌سنجی مصادر احادیث فتنه بودن زنان، نشان می‌دهد که بیشتر مصادر این روایات از اعتبار لازم برخودار هستند و حتی اعتبار برخی از این روایات بسیار خوب ارزیابی می‌شود. در این میان، تنها دو روایت در مجموع (یک حدیث در شیعه و یک حدیث در اهل سنت) دچار ضعف اعتبار مصدری هستند که روایت شیعی به احتمال زیاد از منابع اهل سنّت وارد کتاب مستدرک الوسائل شده است که مصادر اصلی آن در اهل سنّت اعتبار معتبر است. از این رو، ضعف مصدری این روایت قابل جبران خواهد بود. لذا تنها یک روایت در این مجموعه دچار آسیب خواهد بود؛ مگر این که قایل باشیم که صرف نقل آن در الجامع الصغیر و کنز العمال می‌تواند به معنای تلقی به قبول آن از نگاه