زیرا وی از اجلای امامی و اصحاب اجماع به شمار می‌آید.۱ افزون بر این، احمد بن محمد بن عیسی در اسانید روایات از وی۲ و نیز به واسطه مشایخ خود، همانند صفوان بن یحیی، ابن ابی عمیر، حسن بن علی بن عبد الله بن مغیره و دیگران از او روایت گزارش كرده است. به نظر می‌رسد، علت عدم نقل روایت احمد اشعری از وی به جهت ارسال در روایتشان بوده است و یا این که مراد، عبد الله بن مغیرة خزاز کوفی است که مجهول است.
نتیجه
با توجه به آن چه گفته شد، به این نتیجه می‌رسیم که هیچ یک از ادله وثاقت مشایخ احمد بن محمد بن عیسی اشعری قابل اثبات و دفاع نیست؛ زیرا علت اخراج احمد برقی به جهت فراوانی نقل روایت از راویان ضعیف و اعتماد وی به مراسیل بوده است. نیز علت اخراج سهل بن زیاد و ابو سمینه و دیگران به دلیل شهرت و یا اتهام غلوّ آنان، با توجه به رویکرد و دیدگاهی که قمیان در تعامل با روایات داشته‌اند، بوده است. اما علت عدم نقل روایت احمد اشعری از حسن بن محبوب به جهت محذور (بُعد طبقه میان آن دو) در روایت ابن محبوب از ابوحمزه ثمالی بوده است و با برطرف شدن آن، از نظر قبلی خود برگشته است. بنا بر این، دلیلی بر وثاقت تمامی مشایخ احمد بن محمد بن عیسی اشعری وجود ندارد. البته بررسی‌های رجالی اسانید روایات نشان‌گر توثیق بیشتر استادان حدیثی احمد اشعری در رجال است.
کتابنامه
_ الارشاد، شیخ مفید، قم: کنگره شیخ مفید، اول، 1413ق.
_ اصول علم الرجال بین النظریة و التطبیق، مسلم داوری، تحقیق: محمد علی معلم، قم: مؤلف.
_ ایضاح الدلائل فی شرح الوسائل، مسلم داوری، مقرر: سید عباس حسینی و محمد عیسی بنّاء، قم: دار الهدی، 1388ش.
_ تعلیقة الوحید علی منهج المقال، وحید بهبهانی، بی‌تا، بی‌چا.
_ تفسیر القمی، علی بن ابراهیم، قم: مؤسسة دار الکتاب، 1404ق.
1.. رجال النجاشی، ص۲۱۵، ش۵۶۱؛ اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۹، ش۱۰۵۰.
2.. تهذیب الاحکام، ج۷، ص۹، ح۲۸ و ص۶، ح۴.
