روایت، به جایگاه آن در بحث و منبع آن اشاره شده است. سپس اعتبار صدوری و سندی آن ذکر شده است. در وثاقت سندی تنها روایاتی شایسته استدلال‌اند که تمام افراد واقع در سند آنها ثقه باشند و در وثاقت صدوری روایاتی معتبرند که قراینی بر صدور آنها از معصوم علیه السلام وجود داشته باشد.۱ رتبه‌بندی منابع در وثاقت صدوری، سه گروه: «الف»، یعنی کتب قابل اعتماد و مقبول؛ «ب»، یعنی کتب با صلاحیت نسبی و «ج»، یعنی کتب ضعیف که بهتر است به منزله مؤید از آنها استفاده شود، دارد. کتاب‌های هر گروه نیز از لحاظ اعتبار، دارای نه رتبه هستند.۲
