دلیل آورده‌اند و هر روایتی که مشهور به آن عمل نکردند، نزد آنان مردود است؛ اگر چه صحیح السند باشد _ و نیز مسلک جمعی از اخباریان _ که قایل به قطعیت کتب اربعه هستند _ احتیاجی به مراجعه به علم رجال نمی‌بینند، مگر در مواردی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.^۱ وحید بهبهانی می‌گوید:

اخباریان حاجت به علم رجال را رد کرده‌اند؛ از آن رو که قایل به قطعی الصدور بودن احادیث هستند.^۲

_ موضع نفی و رد علم رجال: برخی بر این باورند که علم رجال علم منکری است، چرا که در آن به ترجمه افراد و ذکر عیوب آنان می‌پردازد و آنان را رسوا می‌سازد؛ در حالی که بر اساس قرآن و روایات از تجسس در احوال مردم نهی شده‌ایم.^۳

_ با تتبع در آثار اخباریان، در می‌یابیم که آنان به طور مطلق منکر علم رجال نشده‌اند، بلکه آثار آنان، نشان‌گر اطلاعات بالای رجالی ایشان است، و در این زمینه دارای آثار متعددی نیز هستند.

نقش دانش رجال از دیدگاه اخباریان

بحث‌های رجالی از قدیم مطرح بوده، ولی از حیث مضمون و طریقه بحث مختلف بوده است و بعدها به ضرورت، بحث‌ها از شمول و گستردگی بیشتری برخوردار شده است.^۴ بنا بر این، علمای امامیه، از همان ابتدا به علم رجال به عنوان شاخصی مهم در ارزیابی روایات اهمیت داده‌اند؛ اما آنچه مشهور است، بی‌مهری اخباریان و انکار نیاز به علم رجال از سوی آنان است.

با جست و جو در آثار اخباریان در می‌یابیم که آنان به طور مطلق منکر علم رجال نشده‌اند و آثار آنان نشان‌گر اطلاعات بالای رجالی ایشان است؛ حتی آنان یکی از قراین اعتبار حدیث را وثاقت راویان سلسله سند می‌دانند.

در حقیقت، اخباریان سبک نوینی را در رجال و بررسی حدیث بر اساس وثاقت راوی پی ریختند؛ زیرا در حکم به وثاقت راوی تنها به نصوص رجالی اکتفا نکرده و