مصاحف مقرر داشته است؛ به عنوان مثال: عبد اللّه بن عمر گوید:

رسول خدا صلی الله علیه وآله از بردن قرآن به سرزمین کفار نهی فرمود.^۱

و نیز در نامه‏ای که آن حضرت برای اهل یمن نوشتند و در آن مستحبات، واجبات و دیات را ذکر فرموده‏اند، آمده است:

کسی قرآن را بدون وضو مس نکند.^۲

هم‌چنین از ابن عباس روایت شده است:

صحیفه‏ها و نسخه‏های قرآن خرید و فروش نمی‏شد؛ بلکه افراد، کاغذ را نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله می‏آوردند و اشخاص به نوبت و برای تقرب جستن به خداوند، قرآن را می‏نوشتند تا تمام می‏شد.^۳

این احادیث بیان‌گر اهتمام رسول اکرم صلی الله علیه وآله به تدوین و هم‌چنین ارسال مصاحف به سرزمین‌های مختلف هستند و هم‌چنین، دلالت دارند بر این که نسخه‌های از قرآن موجود بوده که حضرت بر این نسخه‌ها احکامی را جاری نموده‌اند.

7. محل مصحف در مسجد النبی صلی الله علیه وآله

در میان روایات اهل سنت، روایاتی وجود دارد که در صدر اسلام، قرآن را در بین دیوار و منبر می‏گذاشتند. سپس افرادی از روی آنها می‏نوشتند؛ به عنوان نمونه، یزید بن ابی عبید گوید:

همراه سلمة بن الاکوع به مسجد می‏رفتم و او نزد ستونی که قرآن را در آنجا می‏گذاشتند، نماز می‏خواند.^۴

هم‌چنین، در روایت دیگری آمده است:

در مسجد نبی صلی الله علیه وآله مکانی مشخص شده وجود داشت که آن را «مکان مصحف» می‌نامیدند.^۵