است. کاستی‏‏های مبنایی، روشی و محتوایی این نظریه موجب شده است که پذیرش آن از سوی محققان مسلمان با دشواری مواجه گردد. مخالفت صریح بسیاری از هم‌کیشان وی با این رأی و نیز مستندات تاریخی نامعتبر، از جمله شواهد نادرستی دیدگاه عمر فلاته است. به نظر می‏رسد که عمر فلاته به منظور پیراستن دامان صحابه از غبار جعل و کذب و نیز معرفی شیعیان به عنوان متهمان اصلی جعل حدیث، به تعیین زمان آغاز جعل حدیث در ثلث آخر قرن اول هجری پرداخته و از این رهگذر، بخش قابل توجهی از میراث حدیثی اهل سنت را از گزند پدیده جعل حدیث مصون داشته است.

کتابنامه

_ ابن قیم الجوزیة و جهوده فی خدمة السنة النبویة و علومها، جمال بن محمد سید، مدینة: مکتبة المدینة، 1424ق.
_ الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ابن عبد البر، بیروت: دار الجیل، 1412ق.
_ اسد الغابة فی معرفة الصحابة، علی بن ابی الکرم بن اثیر، بیروت: دار الکتاب العربی، بی‌تا.
_ الاسرائیلیات و الموضوعات فی کتب التفسیر، محمد محمد ابو شهبة، بیروت: دار الجیل، 1413ق.
_ اضواء علی السنة المحمدیة أو دفاع عن الحدیث، محمود ابوریه، قم: دار الکتاب الاسلامی، 1397ق.
_ إمتاع الأسماع، احمد بن علی مقریزی، بیروت: دار الکتب العلمیه، 1420ق.
_ بحوث فی تاریخ السنة المشرفة، اکرم ضیاء عمری، مدینه: مکتبة العلوم و الحکم، 1405ق.
_ تاریخ الامم و الملوک، محمد بن جریر طبری، بیروت: مؤسسه الاعلمی، 1879م.
_ تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، عبد الرحمن بن أبی بکر سیوطی، ریاض: مکتبة الریاض، بی تا.
_ تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، یوسف مزی، بیروت: مؤسسه الرسالة، 1406ق.
_ الثقات، محمد بن حبان، حیدر آباد: مؤسسه الکتب الثقافیة، 1393ق.
_ الجامع الصحیح، محمد بن اسماعیل بخاری، بیروت: دار الفکر، 1401ق.
_ الجامع الصحیح، مسلم بن حجاج قشیری، بیروت: دار الفکر، بی تا.