۳۲.الإقبال :۱ دعاى مباهله و توبه و لابه و خواهش [به درگاه خدا] از مولا امير مؤمنان عليه السلام : «خداست كه معبودى جز او نيست ؛ زنده و پاينده (/ بيدار) است . نه چرتى او را فرا مى گيرد و نه خوابى . آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، از آنِ اوست . كيست آن كس كه جز با اجازه او در پيشگاهش شفاعت كند ؟ آنچه را در پيش روى آنان است و آنچه را در پشت سرشان است، مى داند ، و به چيزى از علم او ، جز به آنچه او خود بخواهد ، احاطه نمى يابند . كرسى او، آسمان ها و زمين را در بر گرفته ، و نگهدارى آنها بر او دشوار نيست ، و اوست والاى بزرگ» .
«خدا كه همواره به عدل قيام دارد، گواهى مى دهد كه جز او هيچ معبودى نيست ، و فرشتگان و دانشوران نيز [گواهى مى دهند كه] معبودى نيست جز او كه ارجمند و حكيم است» .«بگو : بار خدايا ! تويى كه فرمان روايى . هر آن كس را كه خواهى ، فرمان روايى مى بخشى ، و از هر كه بخواهى ، فرمان روايى را باز مى ستانى ، و هر كه را خواهى، عزّت مى بخشى ، و هر كه را خواهى، خوار مى گردانى . همه خوبى ها به دست توست ، و تو به هر چيزى توانايى . شب را به روز در مى آورى ، و روز را به شب در مى آورى ، و زنده را از مرده بيرون مى آورى ، و مرده را از زنده بيرون مى آورى ، و هر كه را خواهى ، بى حساب، روزى مى دهى» .
«اگر اين قرآن را بر كوهى فرو مى فرستاديم ، يقيناً آن كوه را از بيم خدا فروتن و از هم پاشيده مى ديدى ، و اين مَثَل ها را براى مردم مى زنيم. باشد كه آنان بينديشند . اوست خدايى كه جز او معبودى نيست ؛ داننده نهان و آشكار است . اوست مهرگستر مهربان . اوست خدايى كه جز او معبودى نيست ؛ همان فرمان رواى پاك، سلامت [از هر عيب]، ايمنى بخش، مراقب، شكست ناپذير و جبّار و متكبّر . پاك است خدا از آنچه [با او ]شريك مى گردانند . اوست خداى آفريننده نوساز صورتگر كه بهترينِ نام ها از آنِ اوست . آنچه در آسمان ها و زمين است، تسبيح او مى گويند ، و او توانا و حكيم است» .
اوست خدايى كه برايش همنامى، شناخته نمى شود . اوست خدايى كه به او اميد و آرزوست ، و پناه و پناهگاه است ، و به درگاه او شِكوه مى شود ، و گشايش و آسايش، از جانب اوست ، و شنونده دعاست . بار خدايا ! من از تو مى خواهم ـ اى خدا ـ به حقّ نام بلند و والا و دست نايافتنى ات ، همان نامى كه براى خود برگزيدى و آن را به ذكر خويش اختصاص دادى ، و همه آفريدگانت را از آن باز داشتى ، و آن را از هر چيزى جز خودت جدا ساختى ، و آن را راه نما به خودت و رشته اى [جهت اتّصال] به خودت قرار دادى ، و آن، بزرگ ترينِ نام ها و ارزشمندترين بهره ها و فاخرترين چيزها و بزرگ ترينِ سودها و مؤثّرترين دعاست . سپس اميدوارش را نوميد نمى گردانى ، و به سينه دعا كننده اش دست رد نمى زنى ، و كسى كه به آن تكيه كند و بِدان پناه برد، ناتوان نيست .
اى خدا ! به حقّ پروردگارى اى كه مختصّ ذات توست، از تو مى خواهم كه با قدرتت مرا از آتش دوزخ نگه دارى ، و با رحمتت مرا به بهشت در آورى . اى نور ! تويى نور آسمان ها و زمين كه اهل آسمان هايت و زمينت از نور [هستىِ] تو، روشنايى [هستى ]گرفته اند . پس، از تو مى خواهم كه در گوش و چشم من نورى قرار دهى كه در دنيا و آخرت از آن روشنايى گيرم .
اى بزرگ ! تويى پروردگار عرش بزرگ . از بزرگى تو، كمك مى جويم . پس مرا رفعت بخش و مرا به درجه نيكان برسان .
اى كريم ! خود را در معرض كرم تو قرار مى دهم و بِدان چنگ مى زنم ، و بر آن توكّل و تكيه مى كنم . پس به كرامتت، مرا گرامى بدار ، و رحمت و بركت هايت را بر من فرو فرست ، و به جوار خود نزديكم گردان ، و از مهابت و جلال خود، بر من بپوشان ، و از رحمتت و دهشِ فراوانت، به من برسان.
اى بزرگ ! رويم را [از خودت ، به تكبّر] بر مگردان ، و كسى را كه بر من رحم نمى كند، بر من مسلّط مگردان ، و نامم را بلند و مقامم را والا گردان ، و درجه ام را در علّيّين (در ميان بلندپايگان)، بلند دار .
اى بلندمرتبه ! به حقّ بلندمرتبگى ات از تو مى خواهم كه مرا رفعت بخشى و پستم نسازى و به دست كسى كه فرادست من است، خوارم نكنى ، و كسى را كه از من پست تر است، بر من مسلّط نسازى ، ترس از خودت را در سراچه قلبم جاى ده . اى زنده ! به حقّ زندگى ناميرايت از تو مى خواهم كه مرگ را بر من آسان گردانى ، و زندگى ام را زندگى خوش و پاك قرار دهى ، و مرا با نيكان بميرانى .
اى بر پا دارنده ! تو بر هر نفْسى بر پايى و بر پا دارنده هر چيزى . مرا از كسانى قرار ده كه اطاعتت مى كنند ، و فرمان و حقّ تو را بر پا مى دارند ، و از تو غافل نيستند . اى مهرگستر ! به رحمتت بر من رحم آور ، و از فضل وجود خود بر من ببخش ، و مرا از كيفرت برهان ، و از عذابت پناهم ده .
اى مهربان ! با مهربانى ات، بر بيچارگى من رحمت آور ، و به جود و رأفتت، بر من ببخش ، و با رحمتت مرا از گناه بزرگم نجات بخش، كه تو مشفق و دلسوزى ، و هر كه به تو پناه آورد، به دستگيره استوار و تكيه گاه محكم، چنگ زده است .
اى صاحب مُلك ! از ملك تو و از خزانه پايان ناپذير تو مى طلبم . پس ملك دنيا و آخرت را به من عطا فرما ، كه هيچ چيزى تو را ناتوان نمى گرداند و از تو چيزى نمى كاهد و بر آنچه در نزد توست، ترجيح داده نمى شود .
اى قُدّوس ! تو پاك و مقدّسى . پس قلب مرا پاك گردان و براى ياد خودت فارغم بدار ، و آنچه را سودم بخشد، به من بياموز ، و بر آنچه به من آموخته اى، بيفزاى .
اى جبّار ! با قدرتت مرا در برابر جبّاران، كمك فرما و مرا التيام بخش ـ اى التيام بخش استخوان شكسته ـ كه هر جبّارى در برابر تو خاضع است .
اى متكبّر ! مرا در پناه قدرت خويش گير ، و با كبريايى ات، شرّ ستمگران و سركشان را از من دور بدار .
اى عزيز ! مرا با طاعتت عزّت بخش و با گناهان، خوارم مكن، كه در نتيجه ، نزد تو و نزد خَلقت، بى مقدار گردم .
اى بردبار ! با بردبارى ات به من بنگر ، و با عفوت بر من پرده پوشى فرما ، و مرا گزارنده حقّت قرار ده ، و در روز ايستادن در پيشگاهت، رسوايم مگردان .
اى دانا ! تو از حال من و نهان و آشكارم و خطا و عمدم آگاهى . پس هر آنچه از كار [و گناهان] من كه بر خلقت پوشيده است، بر من ببخشاى .
اى حكيم ! به حقّ آنچه با آن ، اشيا را محكم و استوار ساختى، از تو مى خواهم كه در آنچه از تو مسئلت دارم و آن را از تو تقاضا مى كنم، به اجابت، حكم نمايى .
اى سلام ! مرا از مظالم بندگان و از عذاب قبر و وحشت هاى روز قيامت به سلامت دار .
اى ايمنى بخش ! مرا از هر گونه ترسى ايمن دار و بر بيچارگى ام و بى مقدارى ام رحم فرما ، و دغدغه هاى دنيا و آخرت مرا بر طرف فرما .
اى نگاهبان ! كاكُلم را بگير و مرا به سوى آنچه مايه خشنودى توست، بكشان ، و مرا عمل كننده به طاعت خودت قرار ده و از طاعت غير خودت مصونم بدار .
اى ايجاد كننده چيزها بدون الگو ! از تو مى خواهم كه مرا از راستگويان و اهل صدق در نزد خودت قرار دهى .
اى صورتگر ! تو مرا شكل دادى و شكلم را نيكو ساختى ، و مرا آفريدى و كاملم آفريدى . پس نيكوترين نعمتى را كه به من دادى، بر من تمام ساز و در روز قيامت، مرا بدمنظر مگردان .
اى توانا ! تو با قدرتت ، مقدّرات را رقم زدى و مرا بر اشيا توانايى بخشيدى . پس، از تو مى خواهم كه در كارهاى دنيا و آخرت، مرا خوش كمك نمايى ، و از بدى مقدّراتت نجاتم دهى .
اى بى نياز! با بى نيازى ات مرا بى نياز گردان ، و داد و دهِشت را بر من وسعت بخش ، و با شفايت مرا شفا ده ، و از سلامتت دورم مكن .
اى ستوده ! ستايش، سراسر از آنِ توست ، و كارها (/ فرمان ها)، همه در دست توست ، و هر چه خير و خوبى است، از توست . بار خدايا ! به من سپاس گزارى براى آنچه عطايم كرده اى ، الهام فرما .
اى بزرگوار ! تويى يگانه بزرگوار . هيچ چيز، از چنگ تو خارج نمى شود ، و چيزى بر تو سنگينى نمى كند . پس مرا از كسانى قرار ده كه تو را به پاكى و بزرگى مى ستايند و ثناى تو مى گويند .
اى يكتا ! تويى خداى فرد و يكتا و بى نياز كه نه زاده اى و نه زاده شده اى و هيچ كس همتاى تو نيست . پس ـ اى خداوند ـ پناه و مونس و دژ استوار من باش .
اى تك ! تويى تك هر چيز و هيچ چيزى همسنگ تو نيست . پس فرجام كار مرا به نيكى ختم كن و بهترين روزهاى مرا روز ديدارم با خودت قرار ده .
اى بى نياز ! اى آن كه نه چرتى او را فرا مى گيرد و نه خوابى ، و هيچ پنهانى در تاريكى هاى خشكى و دريا بر او پوشيده نيست ! در از اين پهلو به آن پهلو شدنم و در خوابم و بيدارى ام، مرا نگهبان باش .
اى شنوا ! صداى مرا بشنو و به ناله و فريادم رحم آور . اى شنوا ، اى پاسخ دهنده ، اى بينايى كه علم تو همه چيز را در بر گرفته و در آن، نفوذ كرده است و همه چيز را زير نظر دارى ! بر من به رحمتت بنگر ، و رويت را از من مگردان .
اى رئوف ! تو از پدر و مادرم هم به من رئوف ترى ، و اگر رأفت تو نبود، آن دو هم به من توجّهى نمى كردند . پس نعمتت را بر من تمام كن و آنچه را به من عطا كرده اى، بر من تلخ و ناگوار مگردان .
اى صاحب لطف ! مرا با لطف نهانت ، از آن جا كه مى دانم و از آن جا كه نمى دانم ، مورد لطف قرار ده ، كه تو داناى نهان هايى .
اى نگهدار ! با آنچه بِدان آسمان ها و زمين ها و آنچه را ميان آنهاست، نگه مى دارى ، مرا و همسرم را و دارايى ام و فرزندانم را و هر چيز ديگرى را كه به من تعلّق دارد و آن را به ياد و خاطر دارم يا ندارم ، نگه دار ، كه تو بر هر چيز، توانايى .
اى آمرزگار ! گناهانم را بيامرز و عيب هايم را بپوشان و مرا به آنچه در درونم مى گذرد، رسوا مگردان، كه تو مهربان ترينِ مهربانانى .
اى بامحبّت ! براى من از جانب خودت در دنيا و آخرت، مهر و محبّتى قرار ده ، و آن را برايم در سينه هاى مؤمنان جاى ده [كه مؤمنان مرا دوست بدارند و به من مهر ورزند] .
اى خداوندگار عرش شكوهمند ! مرا از كسانى قرار ده كه در تمام اوقات شب و روز و در هر بام و شام، تو را تسبيح و تمجيد، مى كنند و مرا بر اين كار، يارى ده .
اى آغاز كننده ! تويى كه اشيا را آن گونه كه خواستى، آغاز كردى و تويى آغاز كننده و باز گرداننده و انجام دهنده هر كارى كه بخواهى . پس در آغاز و انجام كارها[يم] براى من خير و نيكى قرار ده .
اى باز گرداننده ! تويى كه اشيا را همان گونه كه نخستين بار آغاز كردى، باز مى گردانى . از تو مى خواهم كه تن درستى و ثروت و حالات خوش را به من باز گردانى و بدين وسيله فضل خود را شامل حالم سازى .
اى مراقب ! با مراقبت خود، از من حراست فرما ، و با نگهداشت خود، كمكم كن ، و به فضل خود، مرا در پناهت گير و مرا به غير خودت وا مگذار.
اى سپاس گزار ! تو براى آنچه خود سرپرستى مى كنى و تغذيه مى نمايى و مى بخشى و عطا مى كنى و توانگر مى سازى، [از سوى بنده ات] سپاس گزارى [و قدردانى ]مى شوى . پس مرا از سپاس گزاران و حمدگويان نعمت هايت قرار ده .
اى بر انگيزنده ! مرا [در قيامت] گواهى دهنده و تصديق كننده و خشنود و سرافراز و پسنديده و شادمان و مسرور و شايسته قدردانى و خوش حال، بر انگيز .
اى ارث برنده اى كه وارث زمين و زمينيان و آسمان ها و ساكنان آنها و همه آفريدگانت هستى ! بردبارى و دانش را به من ميراث ده، كه تو بهترينِ ارث برندگانى .
اى زنده كننده ! به جود خود، مرا زندگى پاك و خوش، ارزانى بدار ، و تا زمانى كه زنده ام مى دارى، همواره مرا سپاس گزار خود [و به ياد خودت ]قرار ده ، و در دنيا و آخرت به من خير عطا فرما ، و از عذاب آتش نگاهم بدار .
اى نيكوكار ! احسانت را ـ اى خداوند ـ شامل حال من گردان ، و نعمتت را و بنده نوازى ات را بر من دو چندان ساز .
اى ميراننده ! سختى هاى مرگ و رنج هاى جان كندن را بر من آسان ساز و پا قدم مرگ را بر من مبارك گردان ، و مرا در هنگام مفارقت از دنيا، از پشيمانان [و افسوس خوران ]قرار مده .
اى نيكو كننده كار ! مرا به واسطه آنچه عطايم كرده اى، مبغوض خود مساز ، و آنچه را روزى ام كرده اى، از من باز مدار ، و از وعده اى كه به من داده اى، محرومم مگردان ، و مرا به زيور طاعتت بياراى .
اى نعمت دهنده ! نعمتت را بر من تمام گردان ، و مرا با آن، انس و الفت بخش ، و از سپاس گزارانت بر آن نعمت قرارم ده .
اى عطا كننده فضل ! من با فضل تو، زندگى مى كنم ، و به تو اميد دارم، و بر تو تكيه مى كنم . پس، از فضل خود، بر من وسعت بخش و از روزىِ حلالت روزى ام فرما . تويى آغاز و پايان و آشكار و نهان ، و تو بر هر چيز، توانايى . پس مرا نخستينِ توبه كنندگان و از كسانى قرار ده كه در روز قيامت از حوض پيامبرت سيراب مى شوند .
اى پايان ! تويى پايان ، و هر چيزى از بين مى رود، مگر روى [و ذات] تو . بسى والا و بلندمرتبه اى تو . اى آشكار ! تويى آشكار بر هر چيز نهفته اى ، و دانا به هر چيز پوشيده اى . پس، از تو مى خواهم كه از كارهاى من، آن را كه نزد تو محبوب تر است، آشكار گردانى .
اى نهان ! تو در دلِ اشيا نهان مى سازى، همانند آنچه را كه در آنها آشكار مى گردانى . تو داناى نهان هايى . پس ، از تو مى خواهم ـ اى خداوند ـ كه با قدرت خويش آشكار و نهان مرا نيك و اصلاح گردانى.
اى قاهر! تو آنى كه با قدرتت، اشيا را مقهور خود ساخته اى . پس هر جبّارى، زيردست توست ، و اختيار همه خلايق به دست توست ، و همگى آنان در برابر تو ايستاده و در برابرت خاضع اند .
اى پُر بخشش! از نزد خودت به من رحمتى و دانشى و مالى و فرزندى پاك ببخش ، كه به راستى، تنها تويى پُر بخشش .
اى گشاينده ! درهاى رحمتت را برايم بگشاى و مرا در آن، وارد كن ، و از شرّ شيطانِ رانده شده، در پناهم گير ، و از فضل خود به [زندگى] من، گشايش ده .
اى روزى ده ! از فضل خود، مرا روزى ده ، و از دهِش و رزق بى پايانى كه نزد توست، بر من بيفزاى و مرا از آفريدگانت بى نياز گردان .
اى آفريننده ! تو موجودات را ، بى هيچ رنج و زحمتى آفريدى و مرا پرداخته و نيكو و زيبا خلق كردى و بر بسيارى از آفريدگانت بسى برترى ام دادى .
اى حكم كننده ! تو در باره آفريدگانت، هر آن گونه كه بخواهى، حكم مى فرمايى . پس براى من نيكى حكم فرما ، و از هلاكت به دورم دار ، و در دنيا و آخرت، عاقبت به خيرم گردان .
اى مهرورز ! با رأفتت بر من مهر بورز ، و روزى و رحمتت را به من عنايت كن ، و دست هر زورگوى خودكامه و شيطان سركش را از من كوتاه كن ، و به عزّتت، مرا از حلقه هاى تنگى به گشايشت نزديك باشد، بيرون بر .
اى بنده نواز ! مرا در دنيا و آخرت، به نعمت عافيت بنواز و تا زنده ام، هيچ گاه آن را از من مگير .
اى خداوندگار شُكوه و كرم ! به حقّ شُكوه و كَرَمت مرا بيامرز ، چنان آمرزشى كه با آن، بندهاى گناهانم را از من بگشايى و بدى هايم را ببخشايى ، كه به راستى، تو بر هر چيز، توانايى .
اى صاحب جود ! تو بخشنده و كريمى هستى كه بخل نمى ورزى ، و عطا كننده اى هستى كه از دهش، خوددارى نمى كنى . پس به كَرَم خود، بر من جود كن ، و مرا سپاس گزار اِنعامت قرار ده .
اى نيرومند ! تو آسمان ها را و آنچه را در زمين است و آنچه را ما بين آسمان ها و زمين و در آسمان ها و زمين است، به تنهايى و بى همدست و بى هيچ رنج و زحمتى آفريدى . پس به نيرومندى ات، مرا در كارم نيرومند گردان .
اى پُر توان ! مرا توانايى بخش و در كارم يارى ام رسان ، و بر آورنده حاجت هايم باش .
اى چيره اى كه با قدرتت بر هر چيره شونده اى، چيره گشته اى ! خاطر و خواهش مرا مقلوب كن تا آن دو را به فرمان بردارى از خودت باز گردانى ، و به عزّتت، هر آن كس را كه بر من تعدّى كرده و آهنگ جنگ با من نموده ، مغلوب ساز .
اى جزا دهنده[ى روز قيامت] ! تو خلايق را گرد مى آورى و [اعمال آنان] بر تو عرضه مى شود ، و همگى سر در فرمان تو مى آورند و به پروردگارى تو اعتراف مى كنند . پس به عزّتت، گناهان مرا بيامرز .
اى ياد كننده ! مرا در شمار نخستينيان و گواهى دهندگان [به توحيدت] و نيكان، و هر آن گاه كه خيرى را قسمت مى كنى، ياد كن .
اى پنهان ! تو درون و پنهان تر [از آن] را مى دانى و آن براى تو آشكار است . پس آنچه را از [بدى ها و گناهان] من كه بر مردم نهان است، بيامرز ، و روز قيامت، مرا در برابر عموم، رسوا مساز .
اى شكوهمند ! تو از هر موجودى شكوهمندترى و همه موجودات در برابر تو خُردند . پس، از نعمت هاى باشُكوهت به من عطا فرما ، و از فضل خود محرومم مگردان .
اى نجاتبخش ! مرا از هلاكت نجات ده ، و بلاى (/پرده) گم راهى ها را از من كنار زن ، و از هر مهلكه اى خلاصى ام بخش ، و هر گرفتارى و مصيبتى را از من بر طرف فرما .
اى بلندمرتبه ! تو بالاتر از آنى كه وصفى يا مدحى به آستان تو رسد ، يا چيزى با تو سنجيده شود . پس مرا به علّيّين بالا بر .
اى كسى كه هر چيزى را در قبضه خود گرفته اى و قدرتت آن را در ميان دارد ! مرا در ضمانت و نگهداشت خودت قرار ده ، و دستم را از هيچ كار نيكى كه مى كنم، مگير .
اى باز كننده ! دستان مرا در كارهاى نيك باز بگذار ، و به قدرتت ، بالاترين درجات را به من عطا فرما .
اى گسترده اى كه رحمت و علمت بر هر چيزى گسترده است ! روزى ام را بر من گسترده ساز.
اى با شفقت ! تو بر خلق خود از پدران و مادرانشان هم مشفق تر و رئوف ترى . پس مرا مشفق و بامُدارا قرار ده ، و با من مشفق و بامدارا باش .
اى مدارا گر ! با من چون خطا مى كنم، مدارا كن ، و چون بدى مى نمايم، از من در گذر ، و فرشته مرگ و دستياران او را بفرماى كه چون خواستند جان مرا از پيكرم بيرون برند، با آن مدارا نمايند ، و مرا با آتش، عذاب مكن .
اى پديد آورنده ! تو هر چيزى را چنان كه خواستى، پديد آوردى ، و آنچه را زنده ساختى [و دوست داشتى]، آفريدى . پس به همان قدرت، مرا در دنيا و آخرت، خوش بخت و سعادتمند گردان ، و ذريّه مرا و آنچه را كه در زمين تو كاشتم و افشاندم، بپروران ، و معاش و روزىِ مرا برسان و به رحمت خويش ، در آن دو برايم بركت و افزونى قرار ده .
اى ابداعگر ! تو ابداع كننده آسمان ها و زمين و مخترع آنهايى . تو را همانندى نيست و در وصف نمى گنجى و هيچ فهم [و انديشه اى] تو را در ميان نمى گيرد .
اى باز دارنده ! آنچه را كه از رحمت و فضل تو مى طلبم، از من باز مدار ، و هر امر خطرخيز و ترسناك را از من باز بدار .
اى توبه پذير ! توبه مرا بپذير و بر اشك من رحم آور و از خطايم در گذر و مرا از پاداش كردارم محروم مفرما .
اى نزديك ! به حقّ رحمتت، مرا به جوار خودت نزديك گردان ، و در سايه محافظت و پناه خويش قرارم ده ، و مرا از خودت دور مساز .
اى اجابت كننده ! همان گونه كه وعده ام داده اى، دعايم را اجابت فرما و آن را از من بپذير و مرا از پاداش، محروم مكن .
اى نعمت بخش ! تو [بخشيدن] نعمت ها را آغاز كردى، پيش از آن كه كسى مستحقّ آنها شود و پيش از آن كه از تو بخواهند . پس به همين سان، آنها را كامل و تمام گردان و از فضل خود، بر آن بيفزاى .
اى صاحب فضل و لطف ! اى لطف كننده ! اگر لطف تو نبود، ما هلاك مى شديم . پس لطفت را از ما دريغ مدار .
اى منّان ! با پايدار داشتن لطف و نعمت هايت، بر ما منّت نه ، اى خداوندگار احسان !
اى نيكى ! تو آن نيكى اى هستى كه انكارت نتوان كرد ، و نيكى تو، آشكار و باز ناگرفتنى است . پس به حقّ رحمتت ، آنچه را از نيكى ات كه به ما وعده داده اى، از ما مگير .
اى باخبر ! تو از موجودات، پيش از پديد آمدنشان خبر داشتى و آنها را با علم به آنها آفريدى . پس تو آغاز و انجام آنها هستى . پس به واسطه شكرگزارى از تو ـ كه تو خود، آن را به من الهام فرمودى ـ ، بر خير و بينش من بيفزاى .
اى عطا كننده ! از عطاى بزرگت به من ببخش ، و در قضاى خود به من بركت ده ، و به حقّ رحمتت، مرا در جوار خويش ساكن گردان .
اى كمك كننده ! با قدرت خود، مرا در كارهاى دنيا و آخرت كمك فرما و در هيچ كارى مرا به غير خودت وا مگذار .
اى پوشاننده ! عيب هاى مرا بپوشان و گناهانم را بيامرز و در حضور و غيابم [و در حضر و سفر ]نگهدارم باش .
اى گواه ! تو را ـ اى خداوند ـ و همه آفريدگان و فرشتگانت را گواه مى گيرم كه معبودى جز تو نيست ، و يگانه اى و شريك ندارى . پس اين گواهى را در نزد خودت ثبت فرما ، و به واسطه آن، مرا از عذابت نجات ده .
اى شكافنده ! تويى شكافنده آسمان ها و زمين و آنچه ما بين آنها و در آنهاست . پس در دنيا و آخرت، با من باش و مرا مسلمان بميران و مرا به نيكان ملحق فرما .
اى ارشاد كننده ! به حقّ عزّتت مرا به خوبى ها ارشاد فرما ، و با نگهداشت خود، مرا از بدى ها دور گردان و در روز قيامت، خوار و سرافكنده ام مساز .
اى آقاى آقايان و اى سَرور سَروران ! حركت هر چيز، به سوى توست . پس با ديده عفو خود، به من بنگر .
اى آقا ! تو آقا و ستون و تكيه گاه و اندوخته و خزانه و پناهگاه من هستى . پس مرا تنها مگذار .
اى احاطه كننده اى كه علم تو همه چيز را احاطه كرده و رحمتت هر چيزى را در بر گرفته است ! مرا در ضمانت خودت قرار ده ، و به قدرتت، مرا از هر بدى، محافظت فرما .
اى پناه دهنده ! مرا از كيفرت پناه ده و از عذابت در امان دار .
بار خدايا ! من ترسانم و به تو پناه آورده ام . پس به حقّ رحمتت، مرا از آتش، پناه ده .
اى كه بايد از تو ترسيد و اى اهل آمرزش ! اى دادگر ! تو دادگرترينِ داوران و مهربان ترينِ مهربانانى . پس به حقّ رحمتت، بر ما لطف نماى ، و به حقّ قدرتت، چيزى عطايمان فرما ، و توفيق طاعتت را به ما ارزانى دار ، و به آنچه تاب و توانش را نداريم، گرفتارمان (/ آزمايشمان) مكن ، و ما را از مظالم [و حقوق] بندگان برهان ، و از ستم ستمگران و بيداد بيدادگران، پناهمان ده، به حقّ قدرتت، كه تو بر هر چيز، قادرى .
بار خدايا ! دعايم را بشنو و ثنايم را بپذير ، و هر چه زودتر اجابتم فرما ، و خير دنيا و آخرت را به من عطا كن ، و مرا به حقّ رحمتت ، از عذاب آتش، نگه دار . درود خدا بر برگزيده او از ميان آفريدگانش و بر خاندان پاك او باد !