۱۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال ، مرا به تكميل بزرگوارى هاى اخلاقى و نيكى هاى اعمال ، برانگيخته است .
۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به مُعاذ ، آن هنگام كه او را به سوى يمن فرستاد ـ :اى مُعاذ ! كتاب خدا (قرآن) را به آنان بياموز و آنان را با اخلاق شايسته بپرور .
۱۲۵.مسند ابن حنبلـ به نقل از اَنَس ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله براى ما سخنرانى نمى كرد ، مگر آن كه مى فرمود : «آن كس كه امانتدار نيست ، ايمان ندارد و آن كس كه پيمان شكن است ، دين ندارد» .
۱۲۶.امام زين العابدين عليه السلام :پيامبر خدا در پايان خطابه اش مى فرمود : «خوشا به حال آن كسى كه خُويش نيكو ، رفتارش پاك ، نهانش شايسته ، و ظاهرش نيك باشد ، و مازاد مالش را انفاق كند ، و از زياد گويى بپرهيزد ، و به مردم از جانب خود ، انصاف دهد!» .
۱۲۷.امام رضا عليه السلامـ به عبد العظيم حسنى ـ :اى عبد العظيم ! به دوستانم از طرف من سلام برسان و به آنان بگو : «راهى براى شيطان بر خويش قرار ندهند» و آنان را به راستگويى در گفتار و اداى امانت و خاموشى و ترك جدال در موارد بى فايده و رويكرد نسبت به يكديگر و به ديدار هم رفتن فرمان بده ، كه [اين كارها] موجب نزديكى به من اند .
[بگو كه] خويش را به كوبيدن يكديگر مشغول نكنند ، كه من به جانم سوگند خورده ام كه هر كس چنين كند و يكى از دوستانم را خشمگين سازد ، از خدا درخواست كنم كه او را در دنيا به شديدترين عذاب، دچار سازد و در آخرت ، از زيانكاران باشد .
به آنان بياموز كه خداوند ، نيكوكارشان را مى بخشد و از بدكارشان در مى گذرد ، مگر آن را كه به او شرك ورزيده باشد ، يا يكى از دوستانم را آزار برساند ، يا كينه او را در دل خود جاى دهد ، كه خداوند ، او را مادام كه از اين كار روى بر نتابد ، نخواهد بخشيد . پس اگر باز گردد ، كه هيچ ، و گر نه ، روح ايمان از جانش خارج مى گردد ، و از ولايت من بيرون مى رود ، و در ولايت ما بهره اى نخواهد داشت . من از چنين فرجامى به خدا پناه مى برم .
