نقش زمان و مكان در تبليغ
زمان شناسى و مكان شناسى ، مانند مخاطب شناسى ، از اركان علمى تبليغ شمرده مى شوند . اين ، بِدان معناست كه بدون شناخت زمان و مكان ، مبلّغ نمى تواند برنامه ريزى صحيح و پاسخگويى مناسب به نيازهاى تبليغى داشته باشد ؛ زيرا همان طور كه ظرفيت طبيعى و اكتسابى انسان ها متفاوت است و بدون در نظر گرفتن اين تفاوت ها ، برنامه ريزى صحيح تبليغى ممكن نيست ، مقتضيات تبليغىِ زمان ها و مكان هاى مختلف نيز تفاوت دارند و بدون در نظر گرفتن زمان و مكان تبليغ ، نمى توان براى تبليغ سازنده ، برنامه ريزى كرد .
نقش زمان در تبليغ
زمان شناسى ، اين امكان را به برنامه ريزان تبليغى مى دهد كه از زمان ، عقب نمانند و بر حسب مقتضيات آن ، ابزارها و شيوه هاى تبليغى را متحوّل كنند .
روش پيامبران بزرگ الهى در بهره گيرى از ابزار تبليغى مورد نياز هر زمان ، براى برنامه ريزان و برنامه سازان تبليغات اسلامى ، بسيار آموزنده است . در دورانى كه جادوگرى در جامعه حرف اوّل را در تبليغات مى زند ، مهم ترين ابزار تبليغى موسى عليه السلام ، اژدها شدن عصا و يد بيضاست . در زمانى كه مردم ، بيش از هر زمان ديگرى به درمان دردهايشان نياز دارند ، بزرگ ترين ابزار تبليغاتى عيسى عليه السلام ، درمان
