ه ـ شكيبايى
قرآن
«پس در [امتثال] حكم پروردگارت شكيبايى ورز و مانند همدم ماهى (يونس) مباش ، آن گاه كه اندوه زده ندا در داد» .
«پس همان گونه كه پيامبرانِ نستوه ، شكيبايى كردند ، شكيبايى كن و براى آنان ، شتاب زدگى به خرج مده . روزى كه آنچه را وعده داده مى شوند ، بنگرند ، گويى كه آنان ، جز ساعتى از روز را [در دنيا ]نمانده اند . [اين ]ابلاغى است . پس آيا جز مردم نافرمان ، هلاكت خواهند يافت؟» .
«و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند ، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما [مردم را] هدايت مى كردند» .
«اى پسرك من ! نماز را برپاى دار ، و به كار پسنديده وا دار ، و از كار ناپسند باز دار ، و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است ، شكيبا باش . اين، [حكايت كننده] از عزم در امور است» .
«پس شكيبايى كن، كه وعده خدا حق است ، و زنهار تا كسانى كه يقين ندارند ، تو را به سَبُك سرى وا ندارند!» .
«و شكيبايى كن و شكيبايى تو ، جز به [توفيق] خدا نيست ، و بر آنان اندوه مخور ، و از آنچه نيرنگ مى كنند ، دل ، تنگ مدار» .
«و پيش از تو نيز پيامبرانى تكذيب شدند ؛ ولى بر آنچه تكذيب شدند و آزار ديدند ، شكيبايى كردند تا يارى ما به آنان رسيد ، و براى كلمات خدا هيچ تغيير دهنده اى نيست ، و مسلّما اخبار پيامبران به تو رسيده است» .
ر . ك : مائده : آيه 41 ، يونس : آيه 65 ، اعراف : آيه 61 ـ 67 .
حديث
۲۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ هنگامى كه گفته شد ايشان در تقسيم [غنائم] به قسط ، رفتار نمى كند ـ :اگر خداوند و پيامبرش به عدالت رفتار نمى كنند ، پس چه كسى عدالت مى ورزد ؟! خداوند ، رحمت كند موسى را كه بيشتر از اين ، آزار ديد ؛ امّا شكيبايى پيشه كرد !
