۲۶۰.مصباح الشريعةـ در حديثى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است ـ :آن كه امر به معروف مى كند ، نيازمند آن است كه : به حلال و حرام آنچه آنان را بِدان امر مى كند يا از آن نهى مى نمايد ، عالم باشد ، از خودخواهى فارغ شده باشد ، نسبت به مردم ، خيرخواه ، مهربان و اهل مدارا باشد ، و آنان را با لطف و گفتار نيك ، دعوت كند . تفاوت خردهاى آنان را بشناسد ، تا با هر كس ، طبق سطح و مرتبه اش رفتار نمايد . از نيرنگ نفس و خدعه هاى شيطان ، آگاه باشد . در برابر آنچه به او مى رسد ، بردبار باشد ، و مردم را به خاطر آن [آزارها ]مكافات نكند ، و از آنان شكايت نكند و تعصّب نورزد ، و براى خود ، خشونت به كار نبرد ، و نيّت خود را براى خدا خالص سازد ، و از او كمك بگيرد و جوياى پاداش او باشد . اگر آنان با او مخالفت كردند و به او ستم نمودند ، بردبارى پيشه كند ، و اگر با او موافقت كردند و از او پذيرفتند ، سپاس گزار باشد . كار خود را به خداوند متعال وا گذارَد و به عيب خود ، نگاه كند .
4 / 3
ويژگى هاى عملى
الف ـ هماهنگى دل و زبان
۲۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل مى فرمايد : «مردمى را آفريدم كه زبانشان شيرين تر از عسل ، امّا دل هايشان تلخ تر از شبيار ۱ است . به خودم سوگند ، آنان را در فتنه اى در خواهم افكند كه خردمندشان را در سرگردانى وا گذارد ! آيا به [رحمت] من مغرور شده اند ؟ يا بر من جرئت يافته اند ؟ !
