۱۲.تفسير العيّاشىـ به نقل از ابو بصير ـ :از امام باقر عليه السلام [تفسير اين آيه:] «و هر كس كسى را زنده بدارد ، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده كرده است» را پرسيدم . فرمود : «يعنى كسى كه ديگرى را از كفر به سوى ايمان بكشد» .
۱۳.الكافىـ به نقل از فُضَيل بن يسار ـ :به امام باقر عليه السلام اين سخن خداوند در قرآن را : «و هر كس كسى را زنده بدارد ، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده كرده است» گفتم . فرمود : «يعنى او را از آتش يا غرق شدن ، نجات دهد» .
گفتم : [و يا] آن كس كه او را از گم راهى به سوى هدايت بياورد ؟
فرمود : «اين ، بالاترين تأويل آن است» .
۱۴.امام عسكرى عليه السلامـ در تفسير منسوب به ايشان ـ :حسين بن على عليهماالسلام به مردى گفت : «كدام يك از اين دو كار ، نزد تو محبوب تر است : مردى مى خواهد مستمند ناتوانى را به قتل برساند . آيا تو او را از دست آن مرد ، رها مى سازى ، يا مرد ناصبى اى كه مى خواهد ناتوانى از ناتوانان شيعيان ما را گم راه سازد ، تو باب استدلال به برهان هاى الهى را بر او مى گشايى تا جلوى گم راه ساختن او را بگيرد و او را مجاب سازد و در هم شكند ؟» .
مرد پاسخ داد : بلكه نجات دادن اين مؤمن ناتوان از دست اين ناصبى [در نزد من، محبوب تر است] ؛ چرا كه خداوند متعال مى فرمايد : «و هر كس كسى را زنده بدارد ، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده بدارد» ؛ [يعنى] هر كس كسى را زنده كند و او را از كفر به سوى ايمان ره نمون سازد ، گويا همه مردم را پيش از آن كه آنان را با شمشيرهاى آهنين بكشد ، زنده كرده است .
