8 / 3
تأثير نيكى به دشنام دهنده
۴۷۷.المناقب ، ابن شهرآشوبـ به نقل از مبرَّد و ابن عايشه ـ :مردى شامى ، او (امام حسن عليه السلام ) را سواره ديد . شروع كرد به نفرين كردن به ايشان ؛ امّا حسن عليه السلام ، پاسخ او را نمى داد . هنگامى كه آن مرد از دشنام دادن فارغ شد ، حسن عليه السلام به سوى او آمد و به او سلام كرد و خنديد و فرمود : «اى پيرمرد ! به گمانم مرد غريبى هستى و شايد مرا اشتباه گرفته اى . پس اگر از ما طلب بخشش كنى ، از تو در مى گذريم ، و اگر از ما مالى بخواهى ، به تو مى دهيم ، و اگر از ما راه نمايى بخواهى ، راه نمايى ات مى كنيم ، و اگر از ما مَركب بخواهى ، مركبى برايت فراهم مى كنيم ، و اگر گرسنه باشى ، تو را سير مى كنيم ، و اگر برهنه باشى ، تو را مى پوشانيم ، و اگر نيازمند باشى ، تو را بى نياز مى سازيم ، و اگر رانده شده باشى ، پناهت مى دهيم ، و اگر نيازى داشته باشى ، برايت برآورده مى سازيم . اگر بار و بُنه ات را به سوى ما حركت دهى و تا زمان كوچيدن ، ميهمان ما باشى ، برايت سودآورتر است ؛ زيرا ما جايى فراخ و موقعيت و اعتبارى خوب و ثروتى انبوه داريم» .
هنگامى كه آن مرد ، سخن او را شنيد ، گريست و آن گاه گفت : گواهى مى دهم كه تو جانشين خداوند در زمين هستى ، و خدا داناتر است كه رسالت هاى خود را كجا قرار دهد . تو و پدرت ، مبغوض ترينِ خلق خدا نزد من بوديد ؛ امّا اينك ، محبوب ترينِ خلق خدا نزد من هستيد .
آن گاه بار و بنه اش را به خانه حسن عليه السلام منتقل كرد و تا زمان كوچيدن ، ميهمان او بود و به محبّت آنان ، باور پيدا كرد .
