429
دانشنامه قرآن و حديث 15

«سوگند به سپيده دم ، و به شب هاى دهگانه ، و به زوج و فرد ، و به شب ، وقتى سپرى مى شود . آيا در اين ، براى خردمند ، [ نياز به ] سوگندى [ ديگر ] است؟» .

«نه ، سوگند مى خورم به اين شهر ، در حالى كه تو در اين شهر ، ساكنى . سوگند مى خورم به پدرى و فرزندش ، كه به راستى ، ما انسان را در رنج آفريديم» .

«سوگند به خورشيد و تابندگى اش . سوگند به ماه ، چون پى [ خورشيد ] مى رود . سوگند به روز ، چون [ زمين را ] روشن مى گرداند . سوگند به شب ، چون پرده بر آن مى پوشد . سوگند به آسمان و آن كس كه آن را بر افراشت . سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد . سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد [و] سپس پليدكارى و پرهيزگارى اش را به آن الهام كرد ، كه هر كس آن را پاك گردانيد ، قطعاً رستگار شد ، و هر كه آلوده اش ساخت ، قطعاً در باخت» .

«سوگند به شب ، چون پرده مى افكند . سوگند به روز ، چون جلوه گرى مى آغازد و [ سوگند به ] آن كه نر و ماده را آفريد ، كه همانا تلاش شما پراكنده است» .

«سوگند به روشنايى روز ، سوگند به شب ، چون آرام مى گيرد ، [ كه ] پروردگارت تو را وا نگذاشته و دشمن نداشته است ، و قطعاً آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود ، و به زودى ، پروردگارت به تو عطا خواهد داد ، تا خرسند گردى» .

«سوگند به [ كوه ] تين و زيتون ، و طور سينا ، و اين شهر امن [ و امان ، كه ] به راستى ، انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم . سپس او را به پست ترين [ مراتبِ ] پستى ، باز گردانيديم ، مگر كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند ، كه پاداشى بى منّت خواهند داشت» .

«سوگند به ماديان هايى كه با همهمه تازان اند و با سم[ هاى ] خود ، از سنگ ، آتش مى جهانند و برق [ از سنگ ]همى مى جهانند ، و صبحگاهان ، هجوم مى آورند ، و با آن [ يورش ] ، گَردى بر مى انگيزند ، و بِدان [ هجوم ] ، در دل گروهى در مى آيند ، كه انسان نسبت به پروردگارش ، سخت ناسپاس است و او خود بر اين [ امر ] ، نيك گواه است ، و به راستى ، او سخت شيفته مال است» .


دانشنامه قرآن و حديث 15
428

«وَ الْفَجْرِ * وَ لَيَالٍ عَشْرٍ * وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ * وَ الَّيْلِ إِذَا يَسْرِ * هَلْ فِى ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِى حِجْرٍ» . ۱

«لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ * وَ أَنتَ حِلُّ بِهَذَا الْبَلَدِ * وَ وَالِدٍ وَمَا وَلَدَ * لَقَدْ خَلَقْنَا الْاءِنسَانَ فِى كَبَدٍ» . ۲

«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَاهَا * وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَ النَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا * وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا * وَ السَّمَاءِ وَ مَا بَنَاهَا * وَالْأَرْضِ وَ مَا طَحَاهَا * وَ نَفْسٍ وَ مَا سَوَّاهَا * فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا * قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا * وَ قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا» . ۳

«وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَى * وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى * وَ مَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَ الْأُنثَى * إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» . ۴

«وَ الضُّحَى * وَ الَّيْلِ إِذَا سَجَى * مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَى * وَ لَلْاخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى * وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى» . ۵

«وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ * وَ طُورِ سِينِينَ * وَ هَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ * لَقَدْ خَلَقْنَا الْاءِنسَانَ فِى أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ * ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ * إِلَّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ» . ۶

«وَ الْعَادِيَاتِ ضَبْحًا * فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا * فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا * فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا * فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا * إِنَّ الْاءِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ * وَ إِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ * وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ» . ۷

1.الفجر : ۱ ـ ۵ .

2.البلد : ۱ ـ ۴ .

3.الشمس : ۱ ـ ۱۰ .

4.الليل : ۱ ـ ۴ .

5.الضحى : ۱ ـ ۵ .

6.التين : ۱ ـ ۶ .

7.العاديات : ۱ ـ ۸ .

  • نام منبع :
    دانشنامه قرآن و حديث 15
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني،سيد حميد؛طباطبايي نژاد،سيد محمود؛موسوي،سيد رسول؛نصيري،علي؛شيخي،حميد رضا
    تعداد جلد :
    16
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1390
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 166281
صفحه از 618
پرینت  ارسال به