«و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد ، و نعمت خدا را بر خود ، ياد كنيد . آن گاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد ، پس ميان دل هاى شما الفت انداخت ، تا به لطف او برادران هم شديد ، و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد . اين گونه ، خداوند ، نشانه هاى خود را براى شما روشن مى كند . باشد كه شما راه يابيد» .
ر . ك : بقره : آيه 213.
حديث
۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ امّتى پس از پيامبرشان اختلاف نكردند ، جز آن كه باطلْ كيشان [ــِ آن امّت] بر حقْ مداران چيره شدند .
۹۶.امام على عليه السلام :سوگند به خدا ، هيچ امّتى پس از پيامبرشان اختلاف نكردند ، جز آن كه باطلِ آنها بر حقّشان چيره شد ، مگر آن كه خدا بخواهد .
۹۷.امام على عليه السلام :و سختى هايى كه به علّت كارهاى ناشايست و اعمال ناروا بر امّت هاى پيش از شما رسيد ، بپرهيزيد ، و احوال نيك و بد ايشان را به ياد آوريد ، و از اين كه همانند آنان باشيد ، حذر كنيد . پس هنگامى كه در تفاوت احوال آنان انديشيديد ، به هر كارى كه موجب عزّت شأن آنان شده و دشمنان را از ايشان دور ساخته و به يُمن آن ، آسايش طولانى يافته اند و نعمت بر ايشان سر فرود آورده (فراوان شده) و كرامت را به ايشان پيوند زده ، پايبند باشيد ، از قبيل : پرهيز از تفرقه ، و ملازمت با الفت و تشويق و سفارش يكديگر به آن ؛ و از هر كارى (همچون كينه ورزى دل ها ، دشمنى سينه ها ، پشت كردن به يكديگر ، و يارى نرساندن دست ها به هم) كه مُهره پشتشان را شكسته و نيرويشان را سست كرده ، بپرهيزيد .
و در احوال مؤمنانِ پيش از خود ، تفكّر كنيد... . پس بنگريد آن هنگام كه اجتماعات مردمى گرد هم مى آمدند (يكى مى شدند) و خواسته ها به هم مى پيوستند و دل ها ميانه رو مى گشتند و دست ها يار هم مى شدند و شمشيرها به يارى هم مى شتافتند ، و ديده ها تيز مى شدند و تصميم ها يكى مى گشتند ، حالشان چگونه بوده است . آيا در بخش هاى زمين ، سَرور نبودند و بر جهانيان ، پادشاهى نداشتند ؟ پس فرجام كارشان را آن هنگام كه بينشان تفرقه افتاد و همبستگى شان از هم گسست و سخنِ دل هايشان اختلاف يافت و به دسته هاى مختلف ، پراكنده شدند و به جنگ با يكديگر (به چند گونه حزب) از هم جدا شدند ، در نگريد . خداوند ، جامه كرامت خود را از آنان بر كَند ، و خوشى نعمتش را از آنان سلب نمود و داستان اخبارشان در ميان شما بر جاى ماند تا براى عبرت گيرندگان ، مايه عبرت باشد .
