2 ـ يكتاپرستى

1

امام سجاد عليه‏السلام:

۰.فَاَمّا حَقُّ اللّه‏ِ الاَْكْبَرُ فَاِنَّكَ تَعْبُدُهُ لا تُشْرِكُ بِهِ شَيْئا فَاِذا فَعَلْتَ ذلِكَ بِاِخْلاصٍ جَعَلَ لَكَ عَلى نَفْسِهِ اَنْ يَكْفيَكَ اَمْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَ يَحْفَظَ لَكَ ما تُحِبُّ مِنْها ؛^۱

۰.حق بزرگ‏تر خداوند اين است كه او را بپرستى و چيزى را با او شريك نسازى، كه اگر خالصانه چنين كنى، خداوند كار دنيا و آخرتت را كفايت مى‏كند و آنچه را دوست دارى برايت نگه مى‏دارد.

2

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اِنَّ اللّه‏َ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يَخْلُقْ خَلْقَهُ عَبَثا وَ لَمْ يَتْرُكْهُمْ سُدىً بَلْ خَلَقَهُمْ لاِِظْهارِ قُدْرَتِهِ وَ لِيُكَلِّفَهُمْ طاعَتَهُ فَيَستَوجِبوا بِذلِكَ رِضْوانَهُ و ما خَلَقَهُمْ لِيَجْلِبَ مِنْهُمْ مَنفَعَةً و لا لِيَدْفَعَ بِهِمْ مَضَرَّةً بَل خَلَقَهُم لِيَنْفَعَهُم و يوصِلُهُمْ اِلى نَعيمٍ؛^۲

۰.خداوند تبارك و تعالى آفريدگانش را بيهوده نيافريده و آنها را رها نكرده است. بلكه آنها را براى آشكار ساختن تواناييش آفريده و به فرمانبريش مكلفشان نموده است تا با آن، خشنودى خود را نصيب آنان كند. نيز آنها را نيافريده تا از آنها سودى ببرد و نه ضررى را برطرف سازد، بلكه آنها را آفريده تا سودى به آنان برساند و به نعمت برساندشان.

3

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله:

۰.لا وُكِلَ ابْنُ آدَمَ اِلاّ اِلى مَنْ رَجاهُ وَلَوْ اَنَّ ابْنَ آدَمَ لَمْ يَرْجُ اِلاَّ اللّه‏َ ما وُكِلَ اِلى غَيْرِهِ؛^۳

۰.انسان به همان كسى واگذار مى‏شود كه به او اميد بسته است و اگر انسان جز به خدا اميد نبندد به غير خدا واگذار نمى‏شود.

4

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله:

۰.لا يُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ؛^۴

۰.دعايى كه با بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم شروع شود، رد نمى‏شود.

5

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله:

۰.اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ قُلْتَ فى كِتابِكَ «ذلِكَ بِاَنَّ اللّه‏َ لَمْ يَكُ مُغَيِّرا نِعْمَةً اَنْعَمَها عَلى قَوْمٍ حَتّى يُغَيِّروا ما بِاَنْفُسِهِمْ» فَبِكَ آمَنْتُ وَ صَدَّقْتُ فَمَنْ ذَاالَّذى يَحْفَظُ ما بِنَفْسِهِ وَ يَمْنَعُ مِنَ التَّغْييرِ بِحَوْلِهِ وَ قُوَّتِهِ اِنْ اَنْتَ لَمْ تَعْصِمْهُ فَصِلْ حَبْلَ عِصْمَتى بِكَرَمِكَ حَتّى لا اُغَيِّرَ ما بِنَفْسى مِنْ طاعَتِكَ فَتَغَيَّرَ ما بى مِنْ نِعْمَتِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ يا حَىُّ يا قَيّومُ؛^۵

۰.خدايا حمد و ستايش مخصوص توست، معبودى جز تو نيست. در كتابت (قرآن) فرمودى «خداوند نعمتى را كه به ملتى داده است، تغيير نمى‏دهد مگر اين كه خودشان تغيير روش دهند» پس من به تو ايمان آوردم و تو را تصديق نمودم، خدايا اگر تو كسى را حفظ نكنى، چه كسى توان آن دارد كه با نيرو و توان خود نعمت‏هاى در اختيار خود را حفظ نمايد و از تغيير يافتن آن جلوگيرى كند. پس خداوندا به كرمت رشته در امان ماندن مرا برقرار كن تا من زمينه اطاعتى را كه در وجودم از تو دارم، تغيير ندهم، وگرنه هر چه نعمت در پيش من دارى، تغيير خواهد يافت. پس حمد و ستايش مخصوص توست اى خدايى كه هميشه زنده و پايدارى.

6

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اَللّهُمَّ... ما أسعَدْتَ مَنِ اعْتَمَدَ عَلى مَخلُوقٍ مِثْلِهِ... وَ لا أشقَيتَ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَى الْخالِقِ الَّذى أنتَ هُوَ؛^۶

۰.خداوندا كسى را كه به مخلوقى همانند خود، متكى شد، خوشبخت نكردى و هر كه را به خالقى كه تو باشى متكى شد، بدبخت نكردى.

7

امام رضا عليه‏السلام:

۰.جَفَّ الْقَلَمُ بِحَقيقَةِ الكِتابِ مِنَ اللّه‏ِ بِالسَّعادَةِ لِمَن آمَنَ وَ اتَّقى وَ الشَّقاوَةِ مِنَ اللّه‏ِ تَبارَكَ و تَعالى لِمَن كَذَّبَ وَ عَصى؛^۷

۰.قلم تقدير خداوند بر خوشبختى كسى رقم خورَدْ كه ايمان آورد و تقوا پيشه كند. و بر بدبختى كسى رقم خورَدْ كه ايمان نياورد و نافرمانى كند.

8

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اِذا قامَ الْعَبْدُ فِى الصَّلاةِ مَخَفَّفَ صَلاتَهُ قالَ اللّه‏ُ تَبارَكَ وَ تَعالى لِمَلائِكَتِهِ: اَما تَرَوْنَ اِلى عَبْدى كَانَّهُ يَرى اَنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدِ غَيْرى! اَما يَعْلَمُ اَنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدى؟^۸

۰.هرگاه بنده‏اى به نماز بايستد و آن را سبك به جا آورد، خداوند به فرشتگانش مى‏گويد: به بنده‏ام نمى‏نگريد؟ گويا برآوردن حاجت‏هايش را به دست كسى جز من مى‏داند؟ آيا او نمى‏داند تأمين نيازهايش به دست من است؟

9

امام على عليه‏السلام:

۰.اَعْلَمُ النّاسِ بِاللّه‏ِ اَكْثَرُهُمْ لَهُ مَسْاَ لَةً ؛^۹

۰.خداشناس‏ترين مردم، پر درخواست‏ترين آنان از خداست.

10

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اِنَّ النّاسَ يَعْبُدونَ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ عَلى ثَلاثَةِ اَوْجُهٍ: فَطَبَقَةٌ يَعْبُدونَهُ رَغْبَةً فى ثَوابِهِ فَتِلْكَ عِبادَةُ الحُرَصاءِ وَ هُوَ الطَّمَعُ وَ آخَرونَ يَعْبُدونَهُ فَرَقا مِنَ النّارِ فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبيدِ وَ هِىَ الرَّهْبَةُ وَ لكِنّى اَعْبُدُهُ حُبّا لَهُ عَزَّوَجَلَّ فَتِلْكَ عِبادَةُ الكِرامِ وَ هُوَ الاَْمْنُ... ؛^۱۰

۰.عبادت كنندگان خداوند سه گروهند: گروهى او را براى پاداش عبادت مى‏كنند، كه طمعكارانه است و اينان حريصند. گروهى او را از ترس جهنم عبادت مى‏كنند كه اين عبادت بردگان و از روى ترس است. ولى من خداوند را از روى محبت عبادت مى‏كنم كه چنين عبادتى مايه امنيت و آرامش و عبادت كريمان است.