۴۴.امام على عليه السلام :همه خوبى ها در سه چيز، جمع شده اند : نگاه و سكوت و سخن ؛ زيرا هر نگاهى كه در آن عبرت آموختن نباشد، آن نگاه بيهوده است ، و هر سخنى كه در آن ياد [خدا] نباشد، ياوه است ، و هر سكوتى كه در آن انديشيدن نباشد، غفلت است . پس خوشا به حال كسى كه نگاهش عبرت باشد ، و سكوتش انديشيدن ، و سخنش ياد خدا ، و بر خطاهايش بگريد ، و مردم از شرّ او در امان باشند !

۴۵.امام زين العابدين عليه السلام :سه چيز، نجات دهنده مؤمن اند : باز داشتن زبانش از مردم و غيبت كردن آنها ، سرگرم كردن خود به آنچه براى آخرت و دنيايش سودمند است ، و بسيار گريستن بر خطاها و گناهانش .

۴۶.امام صادق عليه السلام :پروردگارا ! چگونه من كه در پى هوس هاى دنيوى هستم و بر ناكامى خويش در رسيدن به آنها گريه مى كنم ، بر نافرمانى ها و تقصيرهايم كه موجب افسوس هاى سخت خواهد شد ، گريه نكنم ؟!

۴۷.امام صادق عليه السلام :شب بيست و سوم ماه رمضان، شب جُهَنى ^۱ است . در اين شب، هر گونه كارى به نحوى استوار فيصله مى يابد ، و بلاها و مرگ ها و اجل ها و روزى ها و قضاها و هر آنچه خداوند عز و جل در اين شب تا چنين شبى در سال آينده پديد مى آورد ، ثبت مى شود . پس خوشا به حال بنده اى كه اين شب را با ركوع و سجود احيا بدارد ، و خطاها و گناهانش را پيش چشم خويش آورد و بر آنها بگريد ! اگر چنين كند، اميدوارم كه به خواست خداوند، نوميد نشود .

۴۴.عنه عليه السلام :جُمِعَ الخَيرُ كُلُّهُ في ثَلاثِ خِصالٍ : النَّظَرُ ، وَالسُّكوتُ ، وَالكَلامُ . فَكُلُّ نَظَرٍ لَيسَ فيهِ اعتِبارٌ فَهُوَ سَهوٌ ، وكُلُّ كَلامٍ لَيسَ فيهِ ذِكرٌ فَهُوَ لَغوٌ ، وكُلُّ سُكوتٍ لَيسَ فيهِ فِكرَةٌ فَهُوَ غَفلَةٌ .
فَطوبى لِمَن كانَ نَظَرُهُ عَبَرا ، وسُكوتُهُ فِكرا ، وكَلامُهُ ذِكرا ، وبَكى عَلى خَطيئَتِهِ ، وأَمِنَ النّاسُ شَرَّهُ . ^۱

۴۵.الإمام زين العابدين عليه السلام :ثَلاثٌ مُنجِياتٌ لِلمُؤمِنِ : كَفُّ لِسانِهِ عَنِ النّاسِ وَاغتِيابِهِم ، وإشغالُهُ نَفسَهُ بِما يَنفَعُهُ لِاخِرَتِهِ ودُنياهُ ، وطولُ البُكاءِ عَلى خَطيئَتِهِ . ^۲

۴۶.الإمام الصادق عليه السلام :رَبِّ ، كَيفَ أطلُبُ شَهَواتِ الدُّنيا وأَبكي عَلى خَيبَتي فيها ، ولا أبكي وتَشتَدُّ حَسَراتي عَلى عِصياني وتَفريطي؟! ^۳

۴۷.عنه عليه السلام :إنَّ لَيلَةَ الثّالِثِ وَالعِشرينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ هِيَ لَيلَةُ الجُهَنِيِّ ^۴ ، فيها يُفرَقُ كُلُّ أمرٍ حَكيمٍ ، وفيها تُثبَتُ البَلايا وَالمَنايا وَالآجالُ وَالأَرزاقُ وَالقَضايا ، وجَميعُ ما يُحدِثُ اللّهُ عز و جل فيها إلى مِثلِها مِنَ الحَولِ ، فَطوبى لِعَبدٍ أحياها راكِعا وساجِدا ، ومَثَّلَ خَطاياهُ بَينَ عَينَيهِ ويَبكي عَلَيها ، فَإِذا فَعَلَ ذلِكَ رَجَوتُ أن لا يَخيبُ إن شاءَ اللّهُ . ^۵