فصل هفتم : گريستن پيامبران و اوليا و مؤمنان
7 / 1
ستايش گريه كردن پيامبران: و تشويق آنان به اين كار
قرآن
«آنان، كسانى از پيامبران بودند كه خداوند بر ايشان نعمت ارزانى داشت. از فرزندانِ آدم بودند و از كسانى كه همراه نوح [ بر كشتى ]سوار كرديم و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه [ آنان را ] هدايت نموديم و بر گزيديم . هر گاه آيات [ خداى ] رحمان بر ايشان خوانده مى شد ، سجده كنان و گريان به خاك مى افتادند» .
حديث
۲۳۴.امام صادق عليه السلام :از جمله نجواهاى خداوند عز و جل با موسى بن عمران عليه السلام اين بود كه : «اى پور عمران! از قلبت به من خشوع ببخش ، و از بدنت فروتنى ، و از چشمانت اشك در تاريكى هاى شب ، و مرا بخوان . در اين صورت ، بى گمان، مرا نزديك و پاسخ دهنده مى يابى» .
۲۳۵.الكافىـ به نقل از على بن عيسى ، در حديثى كه سند آن را به اهل بيت عليهم السلام مى رساند ـ :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ با موسى نجوا كرد و در نجواهايش به او
فرمود : «... تا در دنيا هستى، بر حال خويشتن گريه كن و از هلاكت و مهلكه ها بيمناك باش ، و زنهار ، زيور دنيا و زرق و برق آن، تو را نفريبد!» .
