۳۴۶.الكافىـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ :نزد امام صادق عليه السلام نشسته بودم كه يونس بن يعقوب وارد شد و ديدم آه و ناله مى كند . امام صادق عليه السلام به او فرمود : «چه شده است كه آه و ناله مى كنى ؟».
گفت : كودكى دارم كه تمام شب ، اذيّتم كرد !
امام صادق عليه السلام به او فرمود : «اى يونس ! پدرم محمّد [باقر] از پدرانش از جدّم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم حديث كرد كه : «جبرئيل عليه السلام بر او فرود آمد و پيامبر خدا و على ، آه و ناله مى كردند . جبرئيل عليه السلام گفت : اى حبيب خدا ! چه شده است كه مى بينم آه و ناله مى كنى ؟
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : دو كودك داريم كه با گريه هايشان اذيّتمان مى كنند .
جبرئيل گفت : دست بردار ، اى محمّد ! به زودى براى اين عدّه ، شيعيانى به وجود مى آيند كه هر گاه يكى از آنها گريه كند ، گريه اش «لا إله إلّا اللّه » است ، ۱ تا اين كه هفت ساله شود ، و چون از هفت گذشت ، گريه اش طلب آمرزش براى پدر و مادرش است ، تا آن كه به حد بلوغ [و تكليف] رسد ، و چون از حدّ بلوغ گذشت ، هر كار نيكى كه بكند ، براى پدر و مادر او [هم] نوشته مى شود [بى آن كه از اجر خود وى ، چيزى كم شود] ؛ امّا هر بدى و گناهى مرتكب شود، براى آن دو ، منظور نمى شود .
9 / 3
حكمت گريه كردن كودك
۳۴۷.امام صادق عليه السلامـ به مُفضَّل بن عُمَر ـ:اى مفضّل ! فايده اى را كه در گريه كردن كودكان
است ، بشناس و بدان كه در مغز كودكان ، رطوبتى است كه اگر در آن باقى بماند ، خطرات بزرگ و بيمارى هاى مهلكى مانند از دست رفتن بينايى و جز آن ، در آنها به وجود مى آورد . پس گريه كردن ، آن رطوبت را از سرِ آنها خارج مى سازد كه نتيجه اش صحّت در جسم و سلامت در بينايى كودكان است .
