درآمد

بَلَد ، در لغت

كلمه «بَلَد» در لغت ، به معناى قطعه زمينى است آباد يا غير آباد ، و خالى از سكنه يا مسكونى . ابن منظور مى گويد :
البَلدَةُ وَ البَلَدُ : كُلُّ مَوضِعٍ أو قَطعَةٍ مُستَحيزَةٍ ، عامِرَةً كانَت أو غَيرَ عامِرَةً . الأَزهَرِىُّ : البَلَدُ كُلُّ مَوضِعٍ مُستَحيزٍ مِنَ الأَرضِ ، عامِرٍ أو غَيرِ عامِرٍ ، خالٍ أو مَسكونٍ .^۱
بَلْده و بَلَد ، هر جايى يا پاره اى از زمين است ، آبادان باشد يا ناآبادان . ازهرى مى گويد : بلَد، هر جايى از زمين است ، آبادان باشد يا ناآبادان ، خالى از سكنه باشد يا مسكونى .
بر اين اساس ، «بلد» از نظر لغوى ، شامل «مدينة ( شهر)» و «قرية (روستا)» و نيز سرزمين هاى خالى از سكنه مى شود؛ امّا راغب اصفهانى ، در تبيين معناى «بلد» آورده است :
البلد : المَكانُ المُحيطُ المَحدودُ المُتَأَثِّرُ بِاجتِماعِ قُطّانِهِ و إقامَتِهِم فيهِ .^۲
بلد ، مكانى است معيّن و داراى حدود ، كه از اجتماع و اقامت سكنه در آن ، تأثير پذيرفته است .