ب ـ دشمنان خدا
۱۱۴.امام زين العابدين عليه السلام- از دعاى ايشان در حقّ فرزندانش ـ :بار خدايا! بر من منّت گذار و فرزندانم را برايم باقى بدار و آنان را برايم صالح ، قرار ده و مرا از ايشان ، بهره مند گردان .
معبودا ! عمرشان را برايم دراز گردان و بر زندگى شان ، بيفزاى . خُردشان را برايم پرورش ده و ناتوانشان را توانا ساز و تن و دين و اخلاقشان را به سلامت دار و به جان هايشان و اندام هايشان و در همه امورشان كه به من مربوط مى شود ، عافيت ببخش و روزى هايشان را براى من و با دستان من ، پيوسته برسان و آنان را انسان هاى نيك و پرهيزگار و بينا و شنوا و فرمان بُردار خودت ، و دوستدارِ يك دلِ اوليايت و دشمنانِ سرسخت و كينه توز دشمنانت قرار ده . آمين !
۱۱۵.امام باقر عليه السلام :اگر همه روزها را روزه بگيرم و شب ها را بى هيچ [وقفه و] سستى اى نماز بگزارم و اموالم را انبانْ انبان ، در راه خدا انفاق كنم ؛ امّا در دلم محبّت اولياى او و نفرت از دشمنانش نباشد ، آن همه ، به من هيچ سودى نمى بخشد .
۱۱۶.امام صادق عليه السلام :هر كس خدا را دوست بدارد و با دشمن او كين ورزد و اين دشمنى و كين ورزى او به خاطر جنايت و ستمى نباشد كه [آن شخص] در دنيا به او كرده است (يعنى به خاطر كينه شخصى نباشد) ، چنانچه روز قيامت با گناهانى به اندازه كفِ دريا بيايد ، خداوند ، همه آنها را بر او مى بخشد .
۱۱۷.امام رضا عليه السلام :دوست داشتن اولياى خداوند متعال ، واجب است ؛ همچنين دشمن داشتن دشمنان خدا و بيزارى جستن از آنان و از پيشوايانشان .
