و ابن بطريق (533 ـ 600) هم در كتاب مشهورش، «العمدة»، به هنگام تبيين حديث تكريم عباس عموى پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله مى گويد:
«ويزيد ذلك بيانا وإيضاحا ما ذكره الحسين بن محمّدبن الحسين الحلواني في كتابه الّذى جمعه من لمع كلام النّبى صلى الله عليه و آله وكلام الائمّة عليهم السلام قال: في لمع كلام الإمام الزكّي أبيالحسن عليّ بن محمّد العسكري عليه السلام لمّاسئله المتوكّل فقال له: ماتقول بنو أبيك في العبّاس؟ قال: مايقولون في رجل فرض اللّه طاعته على الخلق وفرض طاعة العبّاس عليه». ۱
اين حديث با همين متن در «نزهه الناظر» موجود است ۲ و تعبير «لُمَع» كه همان تعبير مؤلّف در مقدّمه و نيز مؤخّره كتاب از احاديث گردآورده اش و عنوان ابواب كتاب در برخى نسخه ها ۳ مى باشد جاى ترديدى نمى نهد كه منظور ابن بطريق از حسين بن محمّدبن حسين الحلوانى همين مؤلّف «نزهه الناظر» است و «حسين» دوم تصحيف «حسن» است كه تصحيفى شايع و عادى در كتابت و استنساخ مى باشد.
علامه مجلسى نيز در باب «ماجمع من جوامع كلم اميرالمؤمنين عليه السلام » هنگام اشاره به كتاب هايى كه برخى از احاديث درباره حضرت على عليه السلام را در بر دارند، از «نزهه الناظر» نام مى برد و آن را تأليف حسين بن محمّدبن حسن مى داند. ۴
كتاب شناسان ديگرى نيز اين مطلب را تأييد كرده كه سيّد اعجاز حسين ۵ و شيخ آقابزرگ تهرانى ۶ از اين زمره اند.
بر همين اساس، نظر ديگر ابن شهر آشوب ۷، و نيز شيخ نورى ۸ كه كتاب را به ابويعلى محمّد بن حسن جعفرى ۹ نسبت داده است، درست نيست و همان گونه كه شيخ آقا بزرگ مى گويد ۱۰ اين مطلب با تصريح مؤلّف به نام
1.العمدة : ص ۸.
2.ر. ك ص ۲۱۲ ، ح ۵۰۴.
3.مانند نسخه در دسترس شيخ آقا بزرگ تهرانى، ر. ك : الذريعة : ج ۲۴ ، ص ۱۲۷، رقم ۶۳۸.
4.بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۳۶.
5.كشف الحجب والاستار: ص ۵۸۰، رقم ۳۲۶۰.
6.الذريعه: ج ۲۴، ص ۱۲۷، رقم ۶۳۸.
7.معالم العلماء: رقم ۶۷۴.
8.خاتمه مستدرك الوسائل : ج ۱، ص ۱۹۲، رقم ۳۹.
9.او استاد حلوانى و جانشين شيخ مفيد مى باشد و همراه نجاشى، غسل و تجهيز سيد مرتضى را در سال ۴۳۶ هجرى قمرى عهده دار بوده است، ر. ك : نجاشى: رقم ۱۰۷۰.
10.الذريعه: ج ۴، ص ۲۵۹.
