امام رضا(ع) - از پدرانش(علیهم السلام)، از امام حسن(ع):
... کانَ مُتواصِلَ الأحزان، دائمَ الفِکرة، لَیستْ لَه راحَةٌ، و لایَتکلَّم فى غیر حاجَة... یَتکلَّم بجَوامِع الکَلِم، فَصلاً لا فُضولَ فیه و لا تَقصیر... فاذا تُعوطِىَ الحقَّ لم یعرفه أحدُ، و لم یَقُم لِغَضَبِه شَى ء حتى یَنتَصرَله...
یُعطِى کلّ جُلَسائه نَصیبهُ حتى لا یَحسبُ اَحدُ من جُلسائه اَنّ أحداً اَکرَم علیه مِنه... مَن سأله حاجةً لم یرجِعْ الاّ بها او بِمَیسورٍ من القول، قد وَسَع الناس منه خُلقَه، و صار لهم اَباً رحیماً، و صارُوا عنده فى الحقّ سَواء...
عیون أخبار الرضاع ۱/۳۱۷ و ۳۱۸.
سیره پیامبر خاتم ج ۲ ص ۲۰۲
... پیامبر(ص) همواره حالت اندوهگین و متفکرانه داشت، راحتى براى او نبود، و جز در هنگام نیازمندى سخن نمیگفت... کلامش تمام و جامع بود و کاستى و فزونى نداشت...
چون به اِحقاق حقى میپرداخت تا پیروز شدن حق چیزى نمىتوانست خشم او را فرو نشاند... حق صحبت هر یک از همنشینان خود را ادا میکرد، تا چنان نباشد. که یکى بدینگونه بیندیشد که دیگرى را بر او ترجیح نهاده است... چون کسى چیزى از او میخواست، یا آن چیز را به وى میداد، یا با زبانى خوش از او عذرخواهى میکرد.
همه مردم از گشاده رویى و خُلق خوش او بهرهور میشدند، و براى آنان پدرى مهربان بود، و همه در حقوق نزد او برابر بودند...
بالاترین ستایش‌ها از پیامبر(ص)، پس از قرآن کریم، در احادیث امامان(علیهم السلام) آمده است.
پیشوایان ما در این زمینه سخن بسیار گفتند، و ابعاد شخصیت پیامبر(ص) را با تعبیرهایى گونه گون شناساندند.
امام على(ع)در خطبه هاى زیادى به ترسیم چهره الهى پیامبر پرداخته که در «نهج البلاغه» آمده است.
حضرت امام رضا(ع) نیز در حدیثى طولانى به بازگویى سرشتهاى انسانى پیامبر(ص) میپردازد، که در اینجا فرازهایى از آن یاد شد.
